De zin van het leven, deel 1a, lid 459 sub BZ/Y

‘Vanavond, dames en heren, hebben we Douwe Doordrammer te gast. Douwe beweert dat hij het licht heeft gezien. En dat is het enige niet. Hij beweert ook dat hij het licht in kwestie kan beschrijven, op een manier dat je niet gelijk denkt: gadverdamme, daar heb je de EO weer. Met andere woorden, Douwe Doordrammer spreekt klare taal. Zegt u eens, heeft u daar altijd al last van gehad?’
‘Van die klare taal, bedoelt u?’
‘Nee, van uw eksterogen, nou goed? Luister eens, Doordrammer, we zitten hier kostbare zendtijd te verspillen. Zeg waar het op staat.’
‘Ahum. Kent u Eduard Douwes Dekker alias Multatuli? Dat betekent ‘ik heb veel geleden’, maar dan in het Maleis.’
‘Meneer Doordrammer, maak uw punt. Het geduld van de kijkers raakt op.’
‘Eh, Multatuli schreef dat de mensen van de maan bezien allen even groot zijn.’
‘Wat een onzin. Mensen zijn niet eens zichtbaar vanaf de maan. Meneer Doordrammer, wilt u nu eindelijk uit de doeken doen hoe het met dat licht zit? Ik moet namelijk aan de kijkcijfers denken.’
‘Eh, ik zou voor een beter begrip nog iets aan dat beeld van Multatuli willen toevoegen. Vanaf de maan bezien lijkt de menselijke maatschappij op een mierenhoop. Weet u trouwens waarom er zoveel mieren zijn?’
‘Iets zegt me dat ik het niet eens wil weten.’
‘Omdat er nog steeds niet van die kleine condoompjes zijn uitgevonden. Maar dat terzijde. Het gaat hierom: de hersens van een individuele mier zijn te bescheiden om te denken. Anders gezegd is de mier niet in staat om voor zichzelf beslissingen te nemen. Toch doen de soldaten en de werksters precies wat goed is voor de kolonie. Desnoods offeren zij, schijnbaar hersenloos, hun leven ervoor op. Rara, hoe kan dat?’
‘Een kwestie van genen natuurlijk, zwamneus. Komt dat licht nou nog? Er zit een commerciële onderbreking aan te komen en voor het zover is, wil ik jou, sorry, u, de studio uit hebben.’
‘Eh, ik zal u vertellen hoe dat kan, aan de hand van een verhaal over apen.’
‘Mieren, apen, ik heb geen zin in nog meer beestenspul, hoor. Ik draai de knop om. Dames en heren, na de reclame zit hier Ursula Katzenjammer, die zich sinds gisteren de trotse houder mag noemen van het wereldrecord 10.000 meter kunstpunniken zonder zuurstofmasker. En ik heb nog een verrassing voor u: ze heeft haar zus Waltraut mee genomen!’
‘Eh, en het licht dan?’
‘Weet ik veel. Schuif het maar onder een korenmaat of zo.’