Heet van de naald.

Leusdense wetenschapper verwacht Nobelprijs

'En niets minder'

LEUSDEN, vandaag – De vrij algemeen aanvaarde veronderstelling dat de mens van de aap afstamt, moet op de helling. Althans, volgens drs. Arend-Jan Seurniet, de geboren en getogen Leusdenaar die al eerder van zich liet spreken met de explosieve theemuts en de opvouwbare wasdroger. Tientallen jaren onderzoek en, zoals hij het zelf noemt, een neus voor complotten, zouden naar een heel andere voorvader wijzen. 'Geen speld tussen te krijgen,' aldus de wetenschapper, 'het rokkostuum hangt al klaar!'

Tot nu toe was het eenvoudig: ofwel was je van mening dat God de mensen heeft geschapen ofwel je dacht dat mensen van apen afstammen. Creatie of evolutie? We moeten naar het rustieke Leusden voor een verrassend antwoord. De enige verkeerslichten die het dorp rijk is, werpen hun scherpe schaduw op een leeg wegdek. Vroeger, ja vroeger was dat wel anders. Ooit was Leusden belangrijker dan het nabijgelegen Amersfoort, vanwege een kerk. Van heinde en verre kwamen de mensen in de prille middeleeuwen toegestroomd. En nu? Anno 2011 lopen er wat katten over straat, ergens in een voortuin slingert een fiets met zijwieltjes, de doorzonwoningen hebben de ogen dicht. Bijna alle inwoners lijken op vakantie deze paasdagen. Niets wijst erop dat we op het punt staan het naar eigen zeggen grootste genie sinds Albert Einstein te ontmoeten. Leusden? Nooit van gehoord.

Touringcars

Als het aan drs. Arend-Jan Seurniet ligt, gaat daar binnenkort verandering in komen. 'Denk je eens in,' roept hij, 'straks rijden hier aan de lopende band touringcars langs, Amerikanen, Japanners, Zweden, iedereen zal de plek willen zien waar het ontdekt is!'
De gedachte aan koffie komt kennelijk niet bij hem op. Nadat hij ons heeft binnengelaten, beduidde hij niet eens te gaan zitten. Toch doen we dat terwijl de wetenschapper maar blijft ijsberen.
'Ze houden ons voor het lapje,' oreert hij, 'en niet zo'n beetje ook. Omdat ze bang zijn dat we niet tegen de waarheid kunnen. Ze willen ons doen geloven dat onze betbetbetbetbetbetovergrootvaders apen waren. Het idee alleen al. Zijn die Darwinisten eigenlijk wel eens naar de Apenheul geweest?'
We lijken onzichtbaar voor Seurniet. Hij wacht niet op een antwoord.
'Vergeet het maar,' vervolgt hij, 'anders was ze ongetwijfeld opgevallen dat apen geen kleren aan hebben en mensen juist wel.'

Felle vlek

Er valt een stilte. Door een gat in de gordijnen snijbrandt de zon een felle vlek op het sleetse vloerkleed.
'Dus?' vraag ik.
Met beide handen trekt Seurniet aan de weinige haren die op zijn schedel resteren.
'Ziet u het dan niet?!' huilt hij bijna. 'De mens kan onmogelijk van de aap afstammen, anders had het beest wel een pak aan getrokken!'
De geluidsman en ik kijken elkaar aan. Beiden trekken we onze wenkbrauwen op. Hebben we iets gemist?
'Oké,' zeg ik, 'de mens stamt niet van de aap af.'
'Heel goed,' zucht Seurniet schijnbaar opgelucht. Hij is abrupt gestopt met ijsberen en heft de kin theatraal, alsof hij nadruk wil geven aan zijn woorden.
'Weekdieren,' zegt hij dan. Vervolgens kijkt hij me recht aan. 'Daar ligt onze oorsprong. En ik heb de bewijzen, de Nobelprijs kan me niet meer ontgaan!'
'Werkelijk?' zeg ik zo neutraal mogelijk.
'Ha!' lacht de wetenschapper. 'Ze doen het zo voorkomen alsof we net als apen een ruggengraat hebben. In de praktijk kun je dagelijks zien dat die theorie kolder is. Wij zijn allen slijmerds.'

Opvallend charmant

'Juist ja,' antwoord ik beduusd en zie dat ook de geluidsman ongemakkelijk op zijn stoel heen en weer schuift. 'We, eh, gaan maar eens gauw naar de redactie terug. Vanzelfsprekend moet dit op de voorpagina.'
drs. Arend-Jan Seurniet begeleidt ons, opvallend charmant ineens, naar de deur.
'Heeft uw krant er al gewag van gedaan dat de aarde een pannenkoek is?' informeert hij.
'Eh, nee,' beken ik.
Hij gebaart me dichterbij te komen en fluistert het in mijn oor. 'Waarom denkt u dat donker gekleurde mensen altijd zo aangebrand reageren? Berg u maar! Volgend jaar, in 2012, worden we omgedraaid en vliegen we met z'n allen de lucht in.'
Dan stappen we in de auto en verlaten we Leusden, nu nog een stipje aan de voet van de Utrechtse Heuvelrug, maar straks?

Genoeg is genoeg!

Vandaag, lieve dames en heren, gaan we het over een onderwerp hebben dat de gemoederen al weken danig bezig houdt: de proet.

Zoals bekend wordt het bestaan van de proet officieel ontkend. Het Ministerie van Welbevinden heeft via een woordvoerder zelfs laten weten dat we hier met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te maken hebben met een collectieve psychose. Het risico om besmet te raken zou vrijwel nihil zijn.

U en ik weten wel beter.

Gisteren nog zorgde een proet voor een ernstig ongeluk in Waaiweg, waarbij een kraanwagen en drie Lego-poppetjes te betreuren vielen. En eergisteren? Ach, u allen staat die dag ongetwijfeld voor altijd in het geheugen gegrift. Moeten we het er nog over hebben, de paniek, de ontheemde families, de ontreddering die bijna compleet was?

Nee, sommige dingen moet je maar op YouTube bekijken (als je morbide bent en je maag sterk genoeg is tenminste).

Het is jammer dat het Malieveld niet in de verste verte lijkt op het Tahrirplein in Caïro. Anders zou de roep van het volk zeker al tot die wereldvreemde kliek in Den Haag zijn doorgedrongen. Waar zijn we hier, dames en heren, Tripoli?! Moeten we soms een tentenkamp op het Binnenhof inrichten om tot het grote gezelschapsspel toegelaten te worden?!

Daarom, meneer wat loop je weer te k***** Rutte, nogmaals de feiten op een rijtje:

* De proet slaat wild om zich heen (al willen sommige geruchten ons doen geloven dat het om een onschuldig gewas gaat, maar zelfs dan hebben mensen met een tuin – waaronder vele van uw kiezers - een niet onaanzienlijk probleem);
* Niemand weet wat de proet is;
* We zijn het zat.

DOE ER IETS AAN (EINDELIJK)!