Het is zondag. Even wat minder politici op de tv. Misschien zitten ze in de kerk of snijden ze thuis het vlees aan (of de tofu). Een hele verademing. Ik kan hun verhalen trouwens al dromen. Ze willen allen redelijk en vooral sympathiek overkomen, want het gaat om onze stem. In verkiezingstijd leren we ook de mens achter de politicus kennen, als de spin doctor zijn werk tenminste goed heeft gedaan. Ik heb er wat moeite mee om het op te schrijven, maar zelfs Rita Verdonk kunnen menselijke eigenschappen niet ontzegd worden, ook al blijf ik erbij dat we haar grijs moeten verven en voorzien van een kanon, zodat ze nog heel nuttig bij Hare Majesteits Marine kan dienen.
Dat is echter helemaal niet waar ik naartoe wil. Waarom lukt het politici maar niet om de kloof te dichten tussen hen en de burger? Dat zal ik u vertellen. Politici hebben bijna zonder uitzondering een bul van een hbo- of academische instelling aan de muur hangen. Vanaf de middelbare school hebben ze zich met soortgenoten omgeven en later toen zij groot waren was alles wat ze bekeken op de tv, alles wat ze in kranten en tijdschriften lazen, gemaakt door mensen die net als zijzelf een hbo- of universitaire titel hadden. Het is mij ook overkomen, dus ik weet waar ik over praat.
Als taxichauffeur heb ik ontdekt hoezeer de beleving van, laten we zeggen, de minder hoog opgeleide mens, verschilt van die van doctorandussen en ingenieurs. Er is zelfs sprake van twee totaal andere werelden, simpelweg omdat er heel anders gedacht en vooral, gevoeld wordt. Er loopt een onzichtbare muur door Nederland en die is van beide kanten even ondoordringbaar. LBO’ers, MBO’ers, zij mogen het met de X-factor en de Postcodeloterij doen, terwijl de HBO’ers en de academici onderling bepalen wat de rest leuk hoort te vinden.
Nogmaals, omdat mensen zich nu eenmaal met lotgenoten omgeven, merken ze er niets van en blijft die onzichtbare muur er staan. Dat is waarom wij gewone mensen, mensen die op ieder duppie moeten letten, mensen die moeite hebben om goede en betaalbare kinderopvang te krijgen, het gevoel hebben dat we apies aan het kijken zijn wanneer al die lijstrekkers de revue passeren, zo vreemd zijn ze ons. Dat is het ergste niet. Het ergste is dat ik u kan garanderen dat het andersom ook zo is.
zondag, november 12, 2006
Apies kijken
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
16 opmerkingen:
Dus tòch een rariteitenkabinet...
Een rake observatie, daar niet van. Bovendien heb ik zelf ook mijn HBO- en universitaire studies nooit afgemaakt (verre van dat zelfs). Maar toch, hoe zat dat indertijd ook al weer met de Rode Khmer?
De Rode Khmer... Was dat niet een succesvolle Oosterse begrafenisonderneming?
Foei, Ep, je mag geen grapjes maken over genocide!
Je hebt gelijk, Ben S, er is nog hoop voor de gesjeesden onder ons.
hee die ep, ik zag je verhaal in de telegraaf, die wij normaal noooit in huis halen, maar ik had toch de drift om even te reageren. Ik ben een vwo-scholier van 16 jaar en ik streef ook heel erg naar een toekomstige carriere in de journalistiek en misschien uiteindelijk toch te eindigen als een romantische schrijver die zijn leven alleen maar aan het schrijven wijdt. Ik zie mezelf ook wel ergens in mijn drukke leven alles opzij zetten en de pen in te klimmen. Maar wie weet, ik heb nog meer ambities en het leven is nog lang, dus who knows ooit nog..
Ik hou wel heel erg van schrijven en dat zal in ieder geval nooit in mij uitdoven. Maar goed, ik wens jouw inderdaad het beste met de keuze die je gemaakt hebt, en je ziet, je weet nooit hoe het leven loopt en waar je je geluk uit moet halen. Sterkte! En schrijf ze.
Nahuel Mercedes
Dank je wel Nahuel Mercedes. Laat de vlam niet doven.
Ik heb eens een poging ondernomen een boek te schrijven met de titel "de angst voor het referendum" juist omdat ik geloof dat de ene kant van die glazen wand/muur het diep van binnen op heel veel punten veel meer eens is met elkaar dan je zo zou denken.
Dat zijn de mensen die inderdaad niet al te hoog in de boom zitten,maar in zeer grote meerderheid dit land aan de gang houden.
Het maakt niet zoveel uit waar je op stemt.
Zodra je middels een flinke titel tot het selecte groepje bent toegetreden zit je goed,links of rechts,je bent lid van de familie geworden.
Misschien een ietwat vreemde vergelijking..Saddam kon zijn land runnen doordat enige honderdduizenden door hem binnen de "familie"waren gehaald.
Dit verschijnsel kent legio voorbeelden,wie geboren wordt in een familie die iets in de tv wereld doet,is automatisch lid van de media-familie.
Het bestuur van NL en veel andere landen betreft een schijn-democratie.
Een selecte elitaire bovenlaag maakt de dienst uit ,gesteund door de ongekend machtige advocatuur.
Fortuyn was een outsider die even wat angst zaaide bij de "familie" ,maar ook hij had het bij leven niet gered.
Hij was waarschijnlijk gewoon 1 van hun geworden.
Ik lig er overigens niet wakker van,je kunt beter je energie in de goede zaken des levens steken.
Die glazen wand is van alle tijden,het is zo,het zal nooit anders zijn.
Niet zo somber, Hans. In Cambodja is het ook gelukt. Shit, nou maak ik alweer een grapje over genocide. Sorry, slip of the pen.
Er bestaan geen grappen over genocide.
Trouwens,hoe bevalt het jou om als mens tot de soort "observeerders" te horen?
Groet.
Nou Hans, de beste stuurlui staan aan wal, toch? Nee, onzin. Ik voel mezelf niet zo'n observeerder, eerder ben ik iemand die nooit ophoudt zich te verwonderen, over mezelf misschien nog wel het meest. Anders dan jij geloof ik niet zo in de onwrikbaarheid van dingen. Dat had ik echter ook op een wat minder badinerende manier kunnen opschrijven. Dat verdiende jouw reactie niet. Mijn excuses nog.
Ik heb overigens nog maar sedert gisteren met deze site kennis gemaakt (ook door toedoen van de Telegraaf)en mij zojuist bezig gehouden met het doorlezen van al die stukjes die ter rechterzijde aangeklikt kunnen worden.
Het geheel is mij nog niet helemaal duidelijk,maar de eerste indrukken zijn wel amusant,je lijkt me een bijzondere kwast waar ik het zonder enige twijfel hardgrondig mee oneens kan zijn.
Onwrikbare gedachte's heb ik overigens alleen als het motregent in mijn hoofd,en dan bij voorkeur als het op een zondag middag is.
Wat dat betreft lijkt het mij het beste dat we de zondag afschaffen en van zaterdag direkt door gaan in de maandag,de middag van maandag wel te verstaan.
Overigens heb ik met de term observeerder niet gelijk een etiket uit de Dymo-label-writer tevoorschijn willen printen hoor.
Meer een constatering van mij dat je kennelijk boven-gemiddeld vaker stil blijft staan om eens rustig om je heen te kijken.(en/of naar binnen te kijken,zo je wilt)
Daar doe ik zelf ook nogal veel aan..het levert alleen geen geld en/of status op en dat moest je toch maar niet teveel doen,denken velen.
Ik blijf graag lezen wat je zoal te melden hebt.
Groet.
En ik zal je commentaar graag lezen, Hans.
Wat betreft vandaag. Per gratis metro toog ik naar Rotterdam,vanuit mijn immer "Anton Pieck-achtige" woonplaats Spijkenisse en als ik in de stad moet zijn loop ik altijd even bij Donner binnen.
De balie toetste E.Meijer in en haar glimlach stuurde me naar de kelder.
En verdomd,in het boeken universum bij uitstek vond ik zonder verdere hulp binnen 3 minuten een kleine stapel "de regels".
Omdat er wat te zeiken moet zijn,vond ik de prijs niet erg vriendelijk,maar ik moet toch even wat van je lezen en dus zit ik nu thuis met dit exemplaar.
Arras...hmmm in mijn vorige leven als int.vrachtwagen-chauffeur kwam ik daar een keer of 200 langs op weg naar Spanje/Portugal...op deze 2 landen reed ik ongeveer 6 jaar in het Bloemen/groente/fruit transport.
Bij koelvervoer krijg je een garantie voor een levenslange burnout.
Het probleem zit hem in de lading..als die er niet in zit kun je lekker als een toerist door de bergen tuffen.
Een enkele keer in hartje zomer zijn er weinig terug-vrachten en kwam ik eens helemaal leeg terug uit Lissabon..toen was Arras het naderende einde van een plezier ritje.
Dachten ze op de zaak anders over.
Goed,'De Regels'leest prettig,je hebt vast weleens Celine gelezen.
Paar dagen heb ik het wel uit ,denk ik..ben niet zo vlot.
Groet.
Mooi commentaar, Hans. Dank je. Over je belevenissen als internationaal vrachtwagenchauffeur zou ik nou wel eens meer willen lezen.
Over die jaren had ik eigenlijk allang eens een boek moeten schrijven...tijdens die jaren was nog beter geweest.
Geen idee hoe dat bij jou werkt,maar ik verkeer dan toch in de veronderstelling dat je gewoon een gruwelijke hoeveelheid geluk moet hebben om een boek in de winkel te kunnen krijgen.
Die gedachte remt de motivatie weer in ernstige mate.
Al met al zijn het eigenlijk fantastische jaren geweest,stuk of tien bij elkaar..een haat/liefde verhouding, elke dag weer.
Een overdaad aan filosofie-uren,tussen Madrid en Cordoba had ik meestal al 10 geniale uitvindingen bedacht.
Complete irrigatie-systemen legde ik in gedachten aan,daar waar het eindeloos glooiende landschap mij niet groen genoeg leek.
De wijn-productie rond Valdepenas zou met duizenden procenten toenemen.
Waarom ben ik in die wereld van de truckers terecht gekomen? Ik denk dat het wel makkelijk was,geen gezeik van lastige mensen om je heen,de constante mogelijkheid om je eigen gedachte's alle kanten op te kunnen sturen,vrij van alle irrelevante prikkels die te vaak op je af gevuurd worden.
Het was niet altijd makkelijk,maar gelukkig waren er van de 40 collega's toch zeker een stuk of vijf waar ik raakvlakken mee had en die net als ik graag spraken over anders dan de pk's of de laatste porno-blaadjes.En als er geen anders was,konden verzinken in de verstilde schoonheid van het Spaanse en Portugese binnenland.
We kwamen overigens ook wel eens aan de duivelse costa's..met regelmaat een vracht groenten voor Marbella en zelfs eens twee pallets kaas voor de Nederlandse slager (??) in Benidorm...vrachtbrief aftekenen en als de sodemieter terug over de gemeente grens,terug Spanje in.
St.Amalia..daar liet ik het liggen,denk ik wel eens.
Een gehucht,kilometer of honderd voor Badajoz,geen mens die me daar ooit nog had kunnen vinden.
In een nacht zoals alleen daar maar kan (nog 30 graden) parkeerde ik het spul op een stoffig terrein,liep het plein op en bestelde een Bacardi-cola bij een soort tijdelijke bar.
Eva Fernandez Munoz schonk het glas in ,en met haar negentien jaar, tegelijk zichzelf voor altijd aan mij.
Maanden reed ik soms honderd of meer kilometer om,zodoende op weg naar Portugal toch St.Amalia aan te kunnen doen.
Ik werd zowaar een soort bezienswaardigheid in het gehucht.
Als de uitbater van een restaurant op kilometers voor het dorp me voorbij zag brullen belde hij Eva,s vrienden en stonden ze me in een groepje al op te wachten,bij het plein waar de Bacardi al koud stond.
Eva's vader kweekte tomaten,de rest van het dorp ook.
En ik? Ik had last van bindingsangst..anders had ik die vrachtwagen ter plekke in de fik gestoken.
Zo gaat het dan af en toe Ep.
Dus nu maar even dit flatje in Spijkenisse,hoe meer contrast,hoe rijker het zicht,poogt troost dan nog.
Groet.
Prachtig, Hans. Mijn blog is (me) nog meer waard geworden. Hoeveel mensen klikken tot hier door? Ik heb er in ieder geval van genoten. Je relaas doet me ook denken aan mijn avonturen als taxichauffeur. De vreemde eend in de bijt. Dank. Ik wil meer.
Geen dank,leuk dat je het wat vond.
Taxi heb ik eens 3 weken gedaan toen ik 2 jaar in Gorkum gedeeltelijk aan het weggooien was.
Maar de provincie moet je ook een keer geproefd hebben,hoewel het gevoel dubbel is..ik werd er tenslotte ooit een keer geboren,dus mag ik ook weer niet te negatief zijn.
Maar wat heb ik daar ondervonden dat het dus gewoon WAAR is als Youp v/h Hek ofzo weer eens een grap maakt over provincialen.
Zeldzaam gewoon..hoe ik daar gedurende twee jaar werd gezien als iets waar ze geen raad mee wisten.
Als ik nou vervelend was in de kroeg ofzo..okay..maar ik zocht gewoon wat sociaal contact en een praatje hier en daar en betaalde netjes m'n biertje.
Maar nee hoor (de uitzondering daar gelaten,bedankt nog) You ben een vreemdeling en in alle kroegen tegelijk komen kunne wij niet plaatsen.Bovendien heb je zomaar een jaar in Portugal gewoond en dat is al helemaal iets geks.
Mijn neefjes (10 jaar jonger)werden zelfs op me aangesproken.
Die rare,die dan eens hier wat drinkt en dan weer daar,dat schijnt familie van you te zijn??
Wat mot tie hier in Gorkum??
Waar komt tie weg?
Goed,het ging over de taxi..paar weken speciaal vervoer gereden..best leuk en de afspraak geen normaal werk (nachten/kroegen)te doen.
Één keer wel gedaan..nog net geen voorpagina nieuws.
Gestoorde inboorlingen met de kop vol pillen zoek ik liever niet via dit baantje op,melde ik mijn baas.
Geen werk dan,mij best.
Groet.
Een reactie posten