Dingetjes

Een paar uur later is het weer raak. Nu klinkt de fanfare echter een stuk opgewekter. Door het keukenraam ontdek ik glimlachend waarom. Na een laatste zucht van de tuba dooft de muziek middenin een mars en zwenkt het gezelschap rechts uit de flank de kroeg in. Zo hoort het, mannen, laat die vrouwlui maar lekker met de piepers wachten! Holland zou wat meer van Limburg moeten hebben, denk ik. Dat jachtige gedoe in het westen is nergens goed voor. Op de schaal van het universum is een mensenleven in een fractie van een milliseconde voorbij. Je zou wel gek zijn als je er niet van genoot. Doe je dat daarentegen weer teveel dan gaan andere, meer ambitieuze mensen over je heen lopen. Het resultaat kun je op de markt in Roermond vinden. Precies in het midden is er een marmeren cirkel aangebracht. Je kunt er omheen lopen en lezen door wie Limburg in de loop der eeuwen zoal veroverd en bezet is. Dat is een hele waslijst, die ik u zal besparen. Kijk, dan blijf je op een gegeven moment dus vanzelf in je schulp. Ecco de Limburger. Hier in Samploy is het ’s avonds pikkedonker. Van de straat af is niet te zien of er iemand thuis is, want overal zijn de rolluiken naar beneden gelaten, zodat er nog geen kiertje licht ontsnapt. Alsof het oorlog is en er verduisterd moet worden. Natasja’s huis is één van de weinige zonder. Nog een reden waarom ik me er prettig voel. Er zijn echter nog wat, eh, dingetjes. Nu ik hier toch tot woensdag zit, besluit ik ze aan te pakken.
Zo hangt de toiletrol verkeerd om. Een doodzonde. Wil je er probleemloos velletjes van af kunnen scheuren, dient deze met de aangebroken zijde naar je toe te hangen. Erger is de televisie. Na de Nederlandse zenders volgt er een diarree aan gelikte clips. Daarna zap ik langs sneeuw. Geen België, geen National Geographic of Discovery Channel en, heel problematisch op zondagavond, geen BBC. Ik moet en zal naar the best of Top Gear kijken en vooral luisteren naar het gebrul van de Audi RS4, die voor vanavond op de rol staat, heb ik op Internet ontdekt.
Er staat een videorecorder en een scartkabel vind ik ook. Ik herprogrammeer het apparaat en wat later is de beschaving tot Samploy doorgedrongen. Terwijl Jeremy Clarkson en ik van mijn droomauto genieten, druppelt op de achtergrond de kroeg leeg. De trombonist, tenminste, dat neem ik aan, doet een poging de taptoe te blazen en mag van geluk spreken dat er geen geile mannetjeseland in de buurt is.