Fanmail

’s Gravenhage, 15 november,

Beste Ep Meijer,

Als trouwe lezer van je weblog is me iets opgevallen: je voorziet iedereen van een pseudoniem (zelfs je zoontjes heten hier anders!) met uitzondering van politici. Moedig, hoor, om je te verschuilen achter het masker van de columnist, de columnist die ongestraft alles zeggen kan in Nederland. Dat is echter nog tot daaraan toe. Erger is dat je op de persoon speelt. Jij vindt het toch ook niet leuk als recensenten je neerzetten als een depressieve prutser met een pen? Op die manier kan ik het niet erg waarderen dat je mij nog een ‘nuttige’ carrière bij de marine toedicht. Je vindt het kennelijk zo’n goede grap, dat je zelfs in je stukje van vandaag nog eens ‘subtiel’ op mijn voorkomen terug kwam. Je schreef het zelf, Ep, in je stukje over kommaneuken, geloof ik: politici zijn ook maar mensen. Bovenal ben en blijf ik echter een vrouw. In de Telegraaf liet je doorschemeren dat de andere kunne wel pap van je lust? Ik geloof er niets van. Er bestaat geen vrouw ter wereld die het leuk vindt om beledigingen over haar uiterlijk aan te moeten horen. Niet meer doen, dit soort gratuite grappen. Verder lees ik je stukjes graag.

Met vriendelijke groet,

Rita

Lieve Rita,

Wat nou als jij vice-premier wordt, ga je dan mijn blog verbieden als ik het nog eens waag om je met een torpedobootjager te vergelijken? Natuurlijk lijk je daar niet echt op, lieve schat! Ik hanteer nu eenmaal graag de hyperbool om mijn punt te maken. Met andere woorden, ik overdrijf graag. Ik had ook kunnen schrijven dat je verwantschap vertoont met een nijlpaard of een drachtige zeekoe, maar zie je, met de werkelijkheid krijg je de lachers niet op je hand. Dus kop op, Rita. Zo erg is het nou ook weer niet met je postuur gesteld. In dat roze truitje had je heel in de verte zelfs iets vrouwelijks. Evengoed sorry. Ik ben de laatste om een dame te willen kwetsen. Veel leesplezier verder!

Liefs,

Ep