Topsport of tobsport?

Alweer een dag zonder plakken. Laten we het daarom in vredesnaam maar over iets anders hebben. In een poging om ook moderne jeugd te trekken, heeft het IOC ons de afgelopen decennia kennis laten maken met vele 'hippe' sporten, zoals het trampolinehappen, de 400 meter stijldrijven en het jongleren met Stanley-mesjes. Een wat minder bekende nieuweling is het tobsporten. Om precies te zijn telt de Vaderlandse Tobsport Bond slechts één lid. Namens ons doet hij mee aan Londen 2012 en volgens de experts maakt hij nog kans op een medaille ook. Dames en heren, uw applaus voor Berend Draaigraag! 'Wat gaat er door je heen, Berend?' 'Eh. Moeilijk te zeggen. Ik kan niet kiezen, het is zoveel. Medaillekansen, ik? Je hebt als tobsporter ontelbaar veel factoren niet in de hand. Zelfs de luchtdruk en de temperatuur spelen een rol, om over de wind nog maar te zwijgen. Als alles mee zit, dan maak ik een kans, ja. Maar wanneer maak je dat nou in het leven mee, dat alles meezit? Bovendien ben ik nog maar een groentje. Kijk eens naar de voormalige Oostblokstaten. Negentig procent van de bevolking is er permanent aan het tobsporten. Daar kan ons kikkerlandje echt niet tegenop. Maar waar hebben we het over? De aarde is een speldenprik in een onmetelijk heelal. Niets van wat wij doen stelt op de schaal van het universum ook maar iets voor.' U hoort het, dames en heren, er gloort eindelijk licht in deze voor ons vaderland zo donkere plakloze dagen. Berend Draaigraag gaat ons een medaille bezorgen. Als hij tenminste aan de start verschijnt. Vanuit Londen, uw ir. Sicco de Quadsteniet

Kort Olympisch nieuws

+ + + Grote beroering in Dover. De afgelopen drie dagen hebben zich reeds 17 mensen van de kliffen gestort. Het blijkt niet om zelfmoordenaars te gaan, maar om sporters die aan het trainen waren voor het blindkuieren. Er zijn inmiddels strobalen op het strand geplaatst + + + Alle waterevenementen in Londen zijn tot nader order opgeschort. In sommige banen is een verboden glijmiddel aangetroffen + + + Een Cubaanse deelneemster aan het heestertemmen is gediskwalificeerd omdat zij een complete suikerplantage in haar badmuts bleek te houden + + + Coach Ama Huulha van de Birmese vrouwenstoffeerploeg is op het bezit van een knolraap betrapt. Hij is door zijn bond met onmiddellijke ingang op nonactief gesteld + + + De vaderlandse sierbrei-equipe is in hechtenis. De vier terreinknechten maken het naar omstandigheden goed + + + Bij het kogelkoppen kon de finale geen doorgang vinden. Bijna alle deelnemers waren geveld door een hersenschudding + + + Nog een afgelasting: voor het onderdeel verstoppertje kwamen er slechts 16 deelnemers opdagen. De rest is nog steeds zoek + + + De wedstrijden rechtop staan zijn verplaatst naar de Schotse hooglanden. Daar lopen de deelnemers ook lang na de Spelen tenminste niet in de weg, aldus de organisatie + + +

De pijn van de troostprijzen

Een dag zonder medailles is een dag niet geleefd. Goed, we hebben de eerste poulewedstrijd in het computersteken gewonnen, zij het met de hakken over de sloot. Maar verder? Er is een plakloze dag voorbij gegaan en we zijn gekelderd in de medaillespiegel. Gelukkig hebben we de synchroondammers nog, hoewel tijdens de voorbereiding zelfs verloren werd van de Far Oer-eilanden en de kwalificatie voor de finale slechts via de herkansingen lukte. In de studio de even bevlogen als geplaagde coach, Jeroen Deplee. 'Jeroen, wat gaat er door je heen?' 'Goede vraag. Tja. Ze zeggen van een coach altijd dat hij de neuzen dezelfde kant op moet zien te krijgen. Dat is het probleem. Synchroondammers hebben geen neus. Dus moet je een ander handvat zien te vinden. Ik dacht dat het hun geslachtsorganen waren, maar dat werd door het IOC verboden na die toestanden in het Olympische dorp. Daar sta je dan met je goede gedrag. Nu heb ik te maken met 12 spelers die alle kanten oprennen behalve dezelfde. In de herkansingen ging het nog wel goed, ja. Maar dat kwam omdat ik een foto van een blote dame aan de finish had opgehangen. In de finale kom je daar natuurlijk niet mee weg.' U hoort het, dames en heren, het leven van een bondscoach gaat niet altijd over rozen, net als dat van u en mij. Rest ons dankbaar te zijn voor deze, alweer de derde Olympische dag. Een dag zonder plakken. Mooi zo. Op deze manier wennen we aan de pijn van de troostprijzen in de sportzomer die net als de zomer zelf maar geen echte zomer wil worden. Vanuit Londen, uw ir. Sicco de Quadsteniet

Eén goud maakt nog geen zomer

Oké, we hebben goud. Maar laat ons niet meteen victorie kraaien. Discusverven is nu niet bepaald een aansprekende discipline. In dezelfde categorie heeft vandaag een Chinese gewonnen met kettingslikken, op het onderdeel stretch. Boeien. In de Londen Times staat 'ons' goud van vandaag op pagina 17, bij de uitslagen. Laat ons de werkelijkheid onder ogen zien. In de takken van sport waar een medaille wel telt, heeft ons vaderland er sinds 1928, toen we zoals bekend met drie bronzen plakken huiswaarts togen, niet meer zo slecht voor gestaan als nu. Iedereen kent het verhaal van het spijkerpoetsen. Roy Zuildam, onze onverzettelijke captain, werd betrapt op migranitralol. Omdat niemand wist wat dat was, werd hij voor de zekerheid geschorst. Die klap dreigt het team niet te boven te komen. We boffen als we de groepsfase overleven. Nog erger is het gesteld met het koningsnummer van de Spelen. We dachten met onze sierbrei-equipe een serieuze kans te maken. Niets is minder waar. Vanaf het moment dat de dames in het Olympisch Dorp gehuisvest zijn, nu drie dagen geleden, is het hek klaarblijkelijk van de dam. Zelfs de druiflikkers – toch geen watjes – klaagden over het lawaai. Wiettaxi's rijden af en aan en sinds het begin van de Spelen worden er vier terreinknechten vermist. Bereidt u er zich maar vast op voor: we gaan een modderfiguur slaan in het sierbreien.

Breaking nieuws uit Londen

Onze meiden dolven het onderspit. Een gedroomd goud werd zilver, een plak die we al geteld hadden, veranderde in een stukje blik dat niet eens meetelt in de medaillespiegel. Hoe kon het zover komen? Een analyse. 15 juni 2012. Ten huize van Bob Hoofdstra gaat de telefoon. Het is de bond. Of hij de Olympische equipe voor zijn rekening wil nemen? De ploeg is al compleet. Bob hoeft alleen maar de neuzen dezelfde kant op te krijgen, zeg maar. Natuurlijk sputtert Bob tegen. Hij heeft anderhalve maand! Bovendien staat hij onder contract in de Verenigde Arabische Emiraten. Enfin, de bond appelleert aan zijn chauvinistische gevoelens en de vorstelijke beloning doet de rest. 22 juni 2012. Je verhuist niet zomaar vanuit de Verenigde Arabische Emiraten naar het vaderland. Bovendien zijn er wat contractuele zaakjes te regelen. De sjeik is niet blij. Hij belooft Bob dat hij diens ballen 'for lunch' zal verorberen. Er is een week voorbij gegaan. Bob Hoofdstra heeft nog 36 dagen om de ploeg op de rails te krijgen. 24 juni 2012. Kennismaken op het kantoor hoort er ook bij. Bobs voorganger blijkt middenin een lachbui heen te zijn gegaan. Het zal niet lang duren of Bob ontdekt waarom de man zo vrolijk is geweest. 25 juni 2012. De bond is onverbiddelijk. Bob zit contractueel aan deze klus vast. 27 juni 2012. Bob Hoofdstra typt een afscheids-sms aan twee exvrouwen, maar drukt niet op de verzend-knop. Dezelfde avond staat hij bovenop een hoog gebouw en haalt hij een paar keer diep adem zonder dat de sprong ervan komt. 28 juli 2012. Het is zover, de wedstrijddag. Vandaag wordt de belofte ingelost, een zeker goud voor het vaderland moet behaald! Bob is het zwaar te moede. De erfenis van zijn voorganger is een team dat uit een verzorgingstehuis lijkt te zijn geplukt. De meiden blijven maar vergeten wat een keerpunt is. Hun hoofden zitten onder de builen. 29 juli 2012. Bob Hoofdstra maakt bekend dat hij om gezondheidsredenen opstapt als bondscoach Rollatorraspen.

Live uit Londen

Nu de Spelen van Londen eindelijk begonnen zijn, gaan onze gedachten onwillekeurig naar de roemruchte tijden dat de vaderlandse sporters nog iets in de Olympische melk te brokkelen hadden. Wie herinnert het zich niet? De ronduit legendarische manier waarop Leendert van Beusekom het onderdeel arbiterketsen op zijn naam schreef, Aafje Sonderlandt die solo het dwarsflossen won... Hoe het u vergaat, weet ik niet, beste dames en heren. Maar als ik de delegatie bekijk die namens ons in Londen de kastanjes uit het vuur moet gaan halen, vrees ik het ergste. Zelfs synchroonhinniken, de tak van sport waarin ons land sinds Sabine Poverheide de toon aangaf, is inmiddels het domein van de Aziaten. En dan heb ik het nog niet eens over het bisschopwerpen gehad! Laat ons niet vergeten dat de eer van de nationale driekleur op het spel staat. Vandaar dat ik ervoor pleit om ons te spiegelen aan de vastberadenheid die Evert Plufkens nu al meer dan een halve eeuw tentoon spreidt. In 1956 reisde hij af naar Melbourne om er deel te nemen aan de marathon rechtop staan. Helaas, Nederland besloot last minute tot een boycot. Maar Evert bleef. En Evert staat er nog steeds. Fier overeind. En we hebben hem live in de uitzending, dames en heren. 'Evert, wat gaat er door je heen?' 'Eh, dat ben ik vergeten.' 'Je bedoelt dat alles, inclusief je bagage, overboord moet voor dat ene doel?' 'Eh,' U hoort het, dames en heren. 76 jaar oud en hij heeft zijn hoofd zoals het hoort he-le-maal leeg gemaakt. Wat een focus! Waarom? Om te winnen, om de beste te zijn. Dat waarvan wij in Nederland niet meer weten hoe het moet. Misschien lukt het in Rio.

Dringende oproep

Van de melk ben ik af. Nu moet ik planten leren eten. Mijn moeder doet me voor hoe. Ik probeer het. 'Bah!' roep ik en spuug een stengel uit. 'Je moet eten wat de pot schaft,' bromt moeder. 'Maar het is niet lekker,' protesteer ik. Onverstoorbaar de takken vermalend doet ze weer eens net of ze me niet hoort. Er ontsnapt een diepe zucht uit mijn longen. Voorzichtig neem ik nog een hapje. Het smaakt zuur. Ik kan me niet voorstellen dat ik daar een paar kilo per dag van naar binnen ga proppen, de rest van mijn leven. Gekkenwerk is het. Het enige wat we doen is verdomme eten. 'Mam?' Ze doet een stap opzij, maar ik ben slim, ik ga haar gewoon voor de voeten lopen. Yes, bijna struikelt ze. 'Rotjong!' moppert ze, maar gelukkig grijnst ze er een beetje bij. 'Kijk dan,' wijs ik, 'wat daar verderop staat. Dat is pas een delicatesse. Als we die op de menukaart zetten, zijn we in een uur klaar qua calorieën. Denk je eens in hoeveel vrije tijd we overhouden!' Ik kijk een tijdje naar het beest. Ook al bezig met grazen. Het water loopt me warempel in de mond. 'Dat is een antilope, 'zegt moeder. 'Daar jagen leeuwen op. Jij bent een olifant, jongen, vergeet dat nooit.' Oeps. Is er een zelfhulpgroep voor dieren die in het verkeerde lijf geboren zijn? RT graag.

Aan de Nederlandse bevolking

We pikken het niet langer. Niets, maar dan ook helemaal niets hebben we in de melk te brokkelen. U behandelt ons als oud vuil, wat zeg ik? Was dat maar waar! Met oud vuil neemt u tenminste nog de moeite het bij de straat te zetten. Ons eet u gewoon op, soms zelfs met knoflooksaus. Het is een schande. Er zijn er onder ons die levend gekookt worden. Anderen verdwijnen rauw in uw maag, rijkelijk voorzien van bijtend citroensap. Hoe durft u, de wansmaak! Sommigen van ons worden als een afrodisiacum beschouwd, een middel dat volgens uw Wikipedia gebruikt wordt om de geslachtsdrift te stimuleren. Met andere woorden, menigeen van u dankt uw leven aan ons. En dat is nog niet alles. We zijn er al veel langer dan u. Zonder ons had u nooit kunnen uitgroeien tot wat u nu bent, lekker puh. Vraag het maar aan Darwin. Zoals ik al zei: het is genoeg geweest. Voortaan houden we onze klep dicht. Ook overwegen we aan de verkiezingen mee te doen. Denkt u dat we zouden opvallen qua gebrek aan ruggengraat? Met vriendelijke groet, Joris P. Draaima, plaatsvervangend voorzitter Vereniging van Weekdieren, rayon Lage Landen.

Barbertje moet hangen

Wat zou wielrennen saai zijn zonder doping.