Twitter

Follow Ep_Meijer on Twitter

vrijdag, september 25, 2009

'Mijn vrouw begrijpt mij niet'


Als je heel goed luistert, kun je het horen, doorgaans pal voor sluitingstijd: een koor van duizenden mannenstemmen. De bezitters van die stemmen hebben de kroeg verkozen boven het gezelschap van hun eega. Ze laten zich liever vollopen dan dat ze thuis het eeuwige gekijf aanhoren. Wat roepen ze dus, vlak voor de barkeeper hen de deur uitstuurt?

'Mijn vrouw begrijpt mij niet.'

Deze kreet behoort naast 'ken ik jou niet ergens van?' en 'kom je hier vaker?' tot het standaardrepertoire van de man.

Hebben we dan helemaal niets geleerd, heren? Laat me u, ter leering ende vermaack, ontvoeren naar de diepzee.

Op kilometers onder het wateroppervlak is het aardedonker. Het valt niet mee om er voedsel te vinden, laat staan een partner. De duivelsvis heeft wel een heel bijzondere manier gevonden om het voortbestaan van de soort te garanderen. Het mannetje wordt geboren met een merkwaardig uitstulpsel op de neus. Het is een soort antenne die feromonen opspoort. Om te voorkomen dat het mannetje toch zijn eigen gang gaat in het donker, sterven zijn spijsverteringsorganen af zodra hij volwassen is. Om te overleven, moet hij wel een vrouwtje vinden.

Als dat gelukt is, 'bijt' het mannetje zich met het uitstulpsel vast aan de onderkant van het vrouwtje. Meteen houdt zijn hart op met kloppen, want vanaf nu maakt het lijf van het mannetje deel uit van dat van het vrouwtje. Uiteindelijk blijft van het mannetje niets anders over dan een karkas met een spermazakje waarover het vrouwtje naar believen kan beschikken.

Kortom, mannen, laten we ophouden ons te beklagen over het onbegrip van onze wederhelften. Het is niet de bedoeling dat ze ons begrijpen, het gaat om ons zaad. De rest is opsmuk.


Ep Meijer 2009.
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.

dinsdag, september 15, 2009

Stoeltoespraak



Leden van de Graten-Helemaal,

Bolkere holken dollen boven ons klosinkrijk. Het ziet er niet naar uit dat ze zich aanstonds hol zullen bolven. Eenieder zal de gevolgen ondermerken; we zullen allen de pensketting moeten aanhalen. Tegelijk dragen wij de normdrang voor de negeraties na ons en laten de eerste kwabbels van de senioriëring zich reeds gevoelen, zodat we ons gedoorzaakt voelen om knijpende haatregelen te treffen.

Geen enkel pedartement zal dan ook aan buidelkrapping ontkomen, net zoals de gewone hurger zich zal moeten befronsen over diens kosten.

Op het gebied van oeverloze zaken zal ons land zich nermapent blijven instreven voor de zuidbreiding van het één en ander.

Ter bevechting van de blijfrij zullen er de komende jaren ettelijke wegwerkzaamheden plaatsvinden.

Grensloze aangelegenheden behouden onze maandacht, is het niet in termen van kesj dan wel in termen van inbeweging. Het spreekt immers vanzelf dat de muidige hijden om samengevoel vragen in plaats van om wildersdingen.

Dehalve zal Meuropa ook de komende jaren de rolitiek danig blijven beroerselen. Ons land zal zich als vanouds een kruiperig lid betonen.


Zegt u eens, moet ik eigenlijk nog voortvaren? De bestuivering is toch al geklikt. Ik poos hier maar met dat malle hoofddeksel. En u zit ook overdreven staand. Het is hoe dan ook één grote show, we zijn allen hijgelaars, gevangen in onze poppenrollen!


(Kuchen)


Leve de klosigin!

Hoera!
Hoera!
Hoera!

zondag, september 13, 2009

Doe het nou niet want ik heb het zo graag



Homo's hebben het maar gemakkelijk. Die gaan gewoon naar een parkeerplaats langs de A-12 en hangen een zakdoek op een bepaalde manier uit hun broekzak. Klaar is Kees, alle betrokken partijen weten meteen waar ze aan toe zijn qua vraag en aanbod.

Voor een heteroseksuele man ligt het wat lastiger. Een zakdoek half uit mijn broek? Kom nou, de andere kunne denkt meteen dat ik onverzorgd ben. Niet dat er een plek bestaat waar er vrouwtjes zijn die zich met mij willen verenigen, vrouwtjes althans die openlijk daarvan getuigen en – heel belangrijk, want ik heb nog nooit voor seks betaald en ga het ook nooit doen ook – het gratis met me doen.

Gratis? Ach, aan iedere seks hangt wel een prijskaartje (een bloemetje zus, de vuilnisbakken buiten zetten zo). Daar gaat het nu even niet om. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen bijna net zo vaak behoefte aan seks hebben als mannen, zeker als ze single zijn.

1 + 1 = 3. Het is in onze maatschappij nu eenmaal niet gangbaar om publiekelijk van onze lust te getuigen. Stel dat ik in een T-shirt zou rondlopen met de tekst: 'Eventueel geïnteresseerd in seks met u.' Een groen petje dan, voor alle vrijgezellen? Via gekleurde reepjes kun je dan de voorkeuren bekend maken.

Geeft u het toe: het zou niet werken in de echte wereld. Mensen zouden het zielig vinden.

Toch droom ik wel eens van ingebouwde chips die, zodra sprake is van oogcontact met een mogelijke partner, onmiddellijk allerlei informatie heen en weer seinen.

'Okay buster, this one requires 23 text messages, two dinners and a lot of wine. She loves performing oral sex though. She says she's great at it. Unfortunately your bank account doesn't allow you to take her out. Do you want to continue?'

Dromen zijn bedrog en hetero's zijn geen homo's. Dus zit het spel wat ingewikkelder in elkaar en moeten we het vooral van toeval hebben voor een match. Zonde, als je bedenkt hoeveel kansen op hemels samenzijn er dagelijks verloren gaan, juist als je er zo'n zin in hebt. Was je nou maar in gesprek gegaan met die mooie meid, desnoods had je haar gevraagd of ze wist waar de lucifers lagen (vanwege de vonken)!

Ik weet het goed gemaakt. Voortaan, als ik in de supermarkt ben, verwissel ik mijn boodschappenmandje iedere tien seconden van arm, ten teken dat ik in ben voor spannende avonturen. Of nee, nog beter: ik lach gewoon naar jullie.

Maar dat deed ik altijd al.
Zucht.
Suggesties zijn welkom.


Ep Meijer 2009.
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.

vrijdag, september 04, 2009

En dan nu het nieuws




Boven Schiphol kwam vanochtend in alle vroegte een Airbus in een zwalkende koers terecht; de automatische piloot was dronken.

De belasting op lichaamsgewicht, ook wel bekend als BOL, is van de baan. Geruchten als zou de omvang van de betrokken minister een rol hebben gespeeld, worden krachtig tegengesproken.

In Wormerveer is vanmiddag omstreeks drie uur een man zijn zelfbeheersing verloren. De eerlijke vinder wordt beloond.

In Appelscha is vandaag de apriot uitgevonden. Omdat zelfs de uitvinder geen idee had waar het apparaat toe diende, is meteen tot vernietiging overgegaan. De gemeente heeft tien weken de tijd om een verwijderingsbijdrage te heffen.

Op Vlieland is het wereldrecord fietssleutels kwijtraken verbeterd. Een schrijver en zijn oudste zoon presteerden het om er binnen 24 uur drie zoek te maken.

Een andere recordpoging mislukte. In een uitverkocht Ahoy slaagde Sam Snicker er niet in om met honderd vrouwen achter elkaar geslachtsgemeenschap te hebben. Zijn commentaar: 'Ik snap er ook niets van, bij de generale repetitie ging het nog zo goed.'

Bij een ongeluk met een kraanwagen in Oelesloot zijn drie Lego-figuurtjes in stukken gebroken.

In Lutjegast heeft een jonge vrouw een kikker doodgekust.

Een schrijver uit Amersfoort heeft zichzelf uit protest tegen de gang van zaken opgeblazen. De ballon met zijn beeltenis is het laatst gezien boven Leusden.

Het is weer veilig om aardappels te eten. De consumptie van groente, vis, vlees en zuivelproducten is voorlopig nog af te raden.

Met ingang van morgen is het niet meer strafbaar om in het openbaar je wijsvinger op je achterhoofd te houden en drie keer in de rondte te draaien terwijl je 'ulk, ulk!' roept.

De kapitein die eerder dit jaar in het nieuws kwam omdat hij met zijn veerboot in plaats van naar Terschelling naar de Lofoten voer, is eindelijk op de terugweg. Er is hem beloofd dat hij tijdens de volgende Olympische Spelen mag jureren bij het snelwandelen.

Nog meer Olympisch nieuws: Anky van Grunsven blijkt toch een paard. De dierenbescherming beraadt zich over stappen naar aanleiding van haar misbruik van het gebit van Salinero.

In tegenstelling tot wat lang werd aangenomen, is de wereld plat. Uit de nieuwste gegevens van de NASA blijkt dat God pannenkoeken aan het bakken is. Het heelal is natuurlijk veel te groot voor zo'n oude man. Vanzelf vergeet hij er af en toe eentje om te draaien, wat met de aarde waarschijnlijk aan de hand is. Daarom reageren mensen die in het zuiden wonen doorgaans zo aangebrand, aldus de onderzoekers.

Dan nog een laatste bericht: Het is officieel; iedereen met een Hyves-profiel mag deelnemen aan het WK om aandacht vragen, dat zoals bekend medio mei volgend jaar op de top van de Mount Everest gehouden wordt.

Het weer morgen: Veel klots en dwarrelzwab.


Ep Meijer 2009.
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.

dinsdag, september 01, 2009

Zo moet een huisvrouw zich voelen




Hoewel er 's avonds miljarden blinkende speldenknopjes aan de hemel staan en je zelfs vaak kosmisch gruis in de dampkring kunt zien verbranden (zodat je tientallen wensen mag doen), staat deze vakantie – als je het zo mag noemen, want het lijkt meer op bezigheidstherapie – niet onder een goed gesternte.

Zo presteren mijn oudste zoon en ik het om het wereldrecord fietssleutels kwijtraken met glans te verbeteren: drie in twee dagen tijd. Ook is het linnengoed voor ons tenthuisje niet geleverd en blijken de twee gasflessen leeg. Tot overmaat van ramp is de Spiderman-trolley van mijn jongste zoon kwijt, met daarin onder andere een zelfgemaakte knuffel. Het arme jong heeft al zo'n heimwee.

Om dat soort dingen kun je later misschien ooit eens lachen of meewarig glimlachen. Dat geldt niet voor wat er op de derde dag van onze zogenaamde vakantie gebeurt: vrouwlief verrekt haar enkelbanden.

Vanaf dat moment ben ik alleen nog maar bezig heen en weer te rennen. Ik spreek vrouwlief bemoedigend toe, regel dokters en taxi's. Ik help haar even geduldig als liefdevol bij het aan- en uitkleden, begeleid haar naar het toilet, als het moet midden in de nacht. Ik prijs vrouwlief even uitbundig als oprecht vanwege de dappere manier waarop ze met haar handicap omgaat – ze overwint zelfs de duinovergang, op krukken, de heldin! Natuurlijk snel ik naar het dorp om pleisters voor haar te halen, extra dure.

Intussen houd ik de BV Zeester gaande (zo heet ons tenthuisje). Ik doe de boodschappen, ik kook, dek en ruim de tafel af, ik doe de afwas en de was. Ik hang de was ook op en weet gaandeweg heel creatief om te gaan met het gebrek aan wasknijpers. Alleen het bed van mijn jongste zoon al verschoon ik acht keer, want de heimwee laat hem nog meer bedplassen dan anders. Ik ruim braaksel op en gooi de emmer met urine leeg, als vrouwlief begrijpelijkerwijs niet weer helemaal naar het toiletgebouw wil. Ik kan zien dat de blaren op haar handen erg zeer doen, ondanks de dure pleisters. Met geen woord hoor je haar klagen. Natuurlijk zorg ik dat het haar aan niets ontbreekt.

Tussen de bedrijven door ben ik kinderdagverblijf en politieagent ineen. Nog maar nauwelijks bekomen van het opblazen van twee flippers en een strandbal, dien ik het gespuis alweer van drinken te voorzien, want ze hebben zo'n dorst. Ofschoon het ook hen aan niets ontbreekt, maken ze vaak onderling ruzie. Over futiliteiten. Wiens ijsje hoeveel heeft gekost, puzzelboekjes waarvan we er honderd hebben, maar juist in dat ene willen ze alledrie tegelijk kijken. Ik speel me wat voor Veiligheidsraad, zeg.

Dan breekt de vrijdag aan, de laatste hele dag van onze tijd op Vlieland, in sommige kringen ook wel vakantie genoemd. Omdat we uit gaan eten, heb ik eindelijk een moment voor mezelf en kan ik aan mijn boek beginnen, waarop ik me erg verheugd heb. Ik kondig het zelfs publiekelijk aan.
'Kinderen,' spreek ik. 'Nu ben ik even aan de beurt. Pappa gaat net doen alsof hij vrij is en hij gaat lekker lezen. Tot later!'

Welgeteld één pagina van het voorwoord heb ik tot me genomen.
'E-ep,' vraagt mijn oudste zoon, 'wil je mijn vlieger uit de knoop halen?'
'Nee,' antwoord ik zonder van het boek op te kijken, 'zoals je ziet ben ik aan het lezen. Voorzover ik het net nog niet duidelijk genoeg heb gemaakt, ik wens even niet gestoord te worden.'

Een alinea later meldt zich dochterlief die er al die tijd bij heeft gestaan.
'E-ep, waar is het wc-papier? Ik moet poepen.'
'Waar het altijd ligt,' zeg ik, sla het boek dicht, verzamel de afwas en haast me naar het toiletgebouw. Daar heb ik tenminste rust.


Ep Meijer 2009.
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.