Venus & Mars

Zoals ze me aankijkt. Ogen waarin het onweert. Ooit smeekten diezelfde ogen om mijn zaad. Ik had het nog niet vergoten of het gedonderjaag begon.

Kijk hem nou zitten. Knieën uit elkaar, armen over elkaar heen geslagen, zo’n triomfantelijke grijns rond de lippen. Een muur. Soms vraag ik me af wat ik in hem heb gezien. Hij leek zo charmant. En in bed? Geweldig, hij maakte me zijn heilige, zijn hoer. En nu? Hij haat van me. Ik begrijp niet waarom.

Als ik voetbal wil kijken, mag dat. Tenminste, als er op één van de 78 andere netten niets is dat zij of de kinderen prefereren boven ‘dat domme gehol achter een balletje aan’. 78 Netten zijn er veel. Ik kijk dus nooit voetbal meer.

Wat is dat toch met die mannen? De intimiteit gaan ze voortdurend uit de weg. Liever gaan ze onderuitgezakt voor de tv hangen, voetbal kijken. Gek word ik ervan, vooral van die hitsige commentatoren. Alsof dat scherm niet gevuld is met 22 mannetjes die achter een rond ding aansjouwen, maar met wereldschokkende gebeurtenissen.

Als het van seks komt, als het nog van seks komt, moet ik niet vergeten zijn de vuilniszakken buiten te zetten, moet ik zorgen dat de keuken aan kant is als ze thuis komt van haar werk, moet ik God weet wat doen en vooral niet doen. Ze zegt dat ze me niet kan aankijken zolang ik niet eerlijk ben over wat ik wil. Ik ben eerlijk over wat ik wil! Dat wat ik wil, komt alleen niet in haar kraam te pas. Ik moet willen wat zij wil dat ik wil.

Wat ik hem vooral verwijt is dat hij me overal zo alleen voor laat staan. Laatst had ik nog een deurwaarder aan de deur, omdat hij vergeten was een rekening te betalen. Boos worden mag niet. Iedereen kan toch zien dat meneer wel wat anders aan het hoofd heeft dan zo’n rekeningetje?

Eenmaal in bed kruip ik tegen haar warme rug aan. Ze beantwoordt de beweging. Mijn handen gaan voorzichtig op verkenning. Haar schouders, haar middel en tenslotte de zijkant van haar linkerborst. Ik durf nauwelijks nog te ademen. Dan veegt ze mijn vingers weg alsof het vliegen zijn.
‘Ik wil slapen,’ murmelt ze.
Ze wacht altijd tot ik een stijve heb voor ze dat zegt.

Seks? Ik heb er gewoon geen zin in. Wat denkt-ie trouwens wel? Dat hij over me heen mag als het hem belieft? Kom nou, ik ben toch zeker geen hoer! Ik wil best met hem naar bed, hoor. Maar dan moet de sfeer er wel naar zijn. Soms ben ik gewoon ook te moe. Ik wil er eigenlijk rond tienen in liggen. Hij niet. Dus wordt het altijd half twaalf. Dan ben ik gewoon uitgeteld, dat snapt toch iedereen?