Bonobo

Mijn vriend Benz stuurde me vanavond een mailtje waarom ik erg moest lachen. De redactie van nederlands.nl had het verhaal ‘Liefde’ geweigerd. ‘Als prozawerk niet helemaal geslaagd,’ aldus de verklaring. Wat een onzin. Qua proza steken Benz’ bijdragen met kop en schouders boven de andere uit. Het ging natuurlijk om de plasscène in het verhaaltje. Typisch. Heb dan tenminste nog het lef om te melden dat plasseks niet kan. Omdat er ook kinderen meelezen, bijvoorbeeld. Maar nee. Vooral het taboe een taboe laten, niets met name noemen. Censureren maar, ter meerdere eer en glorie van het fatsoen. Nou, nederlands.nl, ik heb een vraag voor de redactie.

Waar, denkt u, is het aantal prostituees per hoofd van de bevolking het hoogst in ons land?

Tien tegen één dat u nu met Amsterdam op de proppen komt. Laat me u uit de droom helpen. De concentratie prostituees per hoofd van de bevolking is niet het hoogst in en om de Wallen, maar op de Veluwe, waar de kleine Christelijke partijen in veel gemeenteraden de scepter zwaaien en waar je op zondag in zwart gestoken stoeten mensen traag door uitgestorven straten ziet gaan. Ook Midden-Limburg, een regio met een ferm kloppend CDA-hart, scoort vrij aardig op de schaal van stiekeme stijves. Hoe geloviger des te geiler?

‘Het wordt weer laat op de zaak, schat. Wacht maar niet op mij.’

Laten we er toch eerlijk over zijn: in ieder mens schuilt een bonobo die zich niet laat temmen door regeltjes, huwelijkstrouw en preken over hel en verdoemenis. We zijn apen die kleren hebben aangetrokken. We zijn apen die net doen alsof ze beschaafde, preutse mensen zijn. Alleen achter gesloten deuren hangen we de beest uit. Wat er ook gebeurt, verder houden we de maskerade in stand. De buren mochten eens wat gaan denken.

Maar trek gerust de gordijnen dicht, hoor nederlands.nl.