Casablanca

Hopelijk zit u goed, want ik ga u deelgenoot maken van één van de verschrikkelijkste geheimen uit de geschiedenis.

Casablanca, 24 januari 1943. De Tweede Wereldoorlog is in volle gang en na de overwinningen in Stalingrad en bij El Alamein lijkt het erop dat de Geallieerden aan het langste eind zullen trekken. President Roosevelt van de Verenigde Staten geeft samen met premier Winston Churchill van Groot-Brittannië een persconferentie over de toekomstige koers. Er is, door de afwezigheid van Stalin, niet zo heel veel besloten. Ja, er komt een aanval op ‘de zachte onderbuik van Europa’, maar verder is de conferentie eigenlijk teleurstellend verlopen.

Dan gebeurt het: hoewel er in het officiële communiqué met geen woord sprake van is, vertelt Roosevelt in een bijzin dat Duitsland, Italië en Japan zich onvoorwaardelijk dienen over te geven. Churchill geeft geen krimp, maar het nieuws gaat al als een razend vuurtje de wereld over. In feite is zojuist een vrijbrief getekend om Hitler & co met alle middelen op de knieën te dwingen. Met andere woorden, de boel gaat plat, want het staat wel vast dat met name Duitsland en Japan zich tot de laatste man zullen verdedigen.

Tot zover de headlines. In de achterkamertjes van Casablanca is intussen al veel verder vooruit gekeken. Hoe moet de wereld er na de oorlog uitzien? Vooral Marshall, de chef van de generale staf van de Amerikanen – en ja, inderdaad die van de gelijknamige ‘hulp’, pal na de oorlog - windt er geen doekjes om.
‘De hele wereld moet opnieuw georganiseerd,’ bepleit hij. En dan komt er nog zo’n bijzinnetje, dat de loop van de geschiedenis drastisch zal veranderen: ‘daarbij hoeven de Amerikaanse economische belangen niet te worden vergeten.’
Komt dat even goed uit dat er in 1945 dankzij die onvoorwaardelijke overgave van scratch begonnen kan worden?

Bijna 64 jaar later loopt bijna de hele wereld aan de leiband van Washington, Wall Street hoeft maar te niesen of het Damrak is verkouden, zowel in Tokio als in Roermond kan ik naar meerdere vestigingen van McDonald’s en mijn kinderen zijn al helemaal gewend aan de commercial breaks op Cartoon Network.