Mag het ietsje meer zijn?

‘Dag, ik wil graag 287 gram boek.’
‘Pardon?’
‘287 gram. 2 ons, 87 gram. 0,287 kilogram.’
‘Maar meneer, boeken worden niet op gewicht verkocht, maar per exemplaar. Wat denkt u wel, u bent hier toch zeker niet bij de slager!’
‘De klant is koning. Ik wil 287 gram boek en geen gram meer of minder.’
‘Hoe dan? We hebben hier niet eens een weegschaal.’
‘Weet u wat u moet doen? Er één in huis halen. Dan kom ik morgen weer terug.’

‘Dag, ik heb hier gisteren een boek besteld.’
‘O ja, de meneer die een boekhandel verwart met een slagerij. Nou, ik heb een exemplaar voor u gevonden, hoor. Precies 287 gram. Alstublieft.’
‘Maar hier staan plaatjes in.’
‘Tja, dat had u er niet bij verteld.’
‘En het is ingenaaid en gebonden. Bah, wat een verspilling. Ik wil een paperback. En geen rood op de omslag. Heel belangrijk. Tot morgen. Hopelijk kunt u me dan eindelijk helpen, want eerlijk gezegd is de brief aan de Ombudsman al bijna geschreven.’

‘Dag, ik heb hier eergisteren een boek besteld.’
‘Juist, een paperback van exact 287 gram. Geen plaatjes en geen rood op de omslag. Heel belangrijk. Alstublieft, dit exemplaar voldoet aan al uw eisen.’
‘Maar dit is in het Nederlands! Dat is een keelziekte. Hoe durft u!’
‘Hoe ik durf? Ik heb me precies aan uw instructies gehouden. Hoe kon ik weten dat het geen Nederlands boek mocht zijn? Maar zegt u eens, zijn er nog meer verborgen eisen?’
‘Welnee. Alsof ik zo veeleisend ben. Het is dat ik in een goede bui verkeer. Nog eenmaal zal ik over mijn consumentenhart strijken en u als middenstander een laatste kans gunnen om mij optimaal van dienst te zijn. Tot morgen!’

‘Dag, ik heb hier een paar dagen geleden een boek besteld.’
‘Ik heb het voor u. Hier, 287 gram, schoon aan de haak, geen plaatjes, een paperback, nergens een spoor van rood op de omslag en op zijn Frans.’
‘Fijn, dank u wel.’
‘Nog iets anders van uw dienst?’
‘Nu u het zo vriendelijk vraagt, zou u er misschien de korstjes van af kunnen snijden?’