Ze begint bij mijn enkels. Ik kan niets zien, alsof ik geblinddoekt ben, gaat alles op gevoel. Is het haar tong? Nee, het is een ijsklontje. Als een tgv raast de kou door mijn lijf. Ik wil me omdraaien en de warmte opzoeken, maar ik kan me niet bewegen. Is dit nog leuk?
Ze is aan mijn dijen toegekomen. Ik wil het niet, maar ik voel hoe mijn penis zich met schokjes verheft. Ze strijkt er plagerig langs en schiet dan ineens omhoog. Het ijsklontje is kwijt, denk ik, terwijl haar handen warmer worden om mijn hals. Is het haar adem die ik hoor? Er ruist iets, onder het dekbek. Ik ben bang en geil tegelijk.
‘Alsjeblieft,’ wil ik zeggen, ‘maak me los’.
De woorden zijn wolken geworden, ik kan er niet bij. Vermoedelijk zijn dit naweeën van een verdovend middel. De druk op mijn hals neemt toe. Wurgseks, denk ik. Wat moet dit voorstellen, het verkennen van mijn grenzen? Ik wil dit niet. Ik wil dat ze me losmaakt. Misschien heb ik een prop in mijn mond. Ik kan enkel maar kreunen. Alsjeblieft, maak me los.
Ze laat me niet los. Ik krijg bijna geen lucht meer, moet hoesten, maar ook dat lukt niet. Ik weet zeker dat ik stik. Shit, ze vermoordt me. Over dit soort dingen lees je. Wat een manier om te gaan! Nog één keer zuig ik de longen vol en ruik ik het: de geur van Chanel No. 5. Ineens schiet het me te binnen: het is geen vrouw, het is de plant! Eén van de stengels heeft zich tot in de slaapkamer weten te werken en heeft zich nu als een wurgslang om mijn nek gekronkeld. Alle systemen gaan op rood.
‘Huuuu!’
Ik zit rechtop in bed. Drijfnat van het zweet, hijgend. Het duurt even voor ik me realiseer waar ik ben: op mijn slagzij makende zolderetage, waar de regen onverminderd op de Velux-ramen blijft kletteren. Ik slaak een zucht. Waarschijnlijk ben ik wakker geschrokken van mijn eigen schreeuw. Het moet een nachtmerrie zijn geweest. Opgelucht kruip ik weer onder de wol. Toch is er iets, iets ondefinieerbaars, als jeuk op je rug op een plek waar je net niet bij kunt. Ik kan niet helpen het te denken: dit verhaal gaat nog een staartje krijgen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ik lijk potver wel een junkie....
Dank je!
Op http://www.duizendwoorden.nl/ kun je een verhaal insturen en dat wordt dan beoordeeld door echte schrijvers. Is dat niet iets voor u? Zo komt u misschien verder. Graag gedaan.
Dank voor de tip, maar ik wist er al van. Het verhaal dat ik naar duizendwoorden.nl heb opgestuurd, is geaccepteerd door de redactie en zal één dezer weken wel voorgelezen worden.
eh, bij mijn weten is meneer Ep Meijer al een echte schrijver (giechelt ze)?
Het is dat u het schrijft, Gina.
Een reactie posten