Ere wie ere toekomt

Soms weet ik niet wat ik zal schrijven. Omdat ik uit teveel dingen kiezen moet.

Keuzes maken is nooit mijn sterke kant geweest. Mijn brein werkt een beetje als dat van een schaker. Talloze varianten schieten voorbij tot zich een soort van zwart gat opent en ik val, peilloos diep. Kiezen is onmogelijk. Voor iedere optie is wel iets te zeggen.

Minstens 14 blogjes staan te trappelen om geschreven te worden. Ik moet door met Het Lokspoor. Dan zijn er de 26 verhalen nog die voordringen en de 10 romans die in mijn hoofd zitten, niet te vergeten.

Daarbij hijgen de deurwaarders me als vanouds in de nek. Ze hebben alleen iets nieuws. Er dreigt me nu zelfs vervangende hechtenis. Schuift € 50 per dag en zou ongetwijfeld leuke stukjes opleveren, maar moet dat nou echt?

Condition overload.

Maar dan.

Benz en ik beginnen zMaak.

In den beginne stelt zMaak nog helemaal niets voor. De zoveelste speld in de hooiberg vol met spelden die Internet nu eenmaal is.

Dan komt er hulp. Van een andere speld. Een speld die net als ik bijna dagelijks weet te verrassen met een verse blog. Estrella heet ze en ze is behalve een vrouw die vele sarcasmes kan krijgen vooral een engel.

Alle beetjes helpen. zMaak maakt vaart.

Dank je wel, lieve Estrella.