Zes minuten

Op mijn rittenstaat moet ik invullen op welke tijdstippen ik passagiers in- en uit- heb geladen. Gemiddeld duurt een rit niet meer dan zes minuten. Doorgaans kost het mij geen enkele moeite om mensen in die 360 seconden naar de mond te praten en het risicoloos over het weer te hebben.
‘Koud voor de tijd van het jaar, wat u zegt. En die wind ook!’
Ik vervoer ze van A naar B en ze mogen zeggen wat ze willen. In de CAO voor personenvervoer staat trouwens woordelijk dat ik het met ze eens moet zijn.

Dat lukt niet altijd.

In mijn taxi worden oplossingen aangedragen voor de integratieproblematiek die sinds de val van Hitlers Derde Rijk onbespreekbaar zijn.
‘Alle buitenlanders op een mammoettanker, een eind de Oceaan op en dan de stop eruit.’
Kamerleden zouden verplicht een maand taxi moeten rijden alvorens op het paarse pluche plaats te nemen. Dan zouden ze niet zo verbaasd zijn over de populariteit van volksmenners.

‘Ze stelen onze banen en ze stelen onze wijven,’ raast de man naast me maar door. ‘En het ergste is nog dat die ambtenarenkliek in Den Haag ze geen strobreed in de weg legt. Ik zal het je nog sterker vertellen: als je blank bent, krijg je niets meer gedaan in dit land.’
‘Alsof Hollanders allemaal van die lieverdjes zijn,’ zeg ik dan. Of iets in die trant. Soms helpt het en worden de passagier en ik het uiteindelijk eens: een klein groepje etters verpest het voor de rest, ongeacht de huidskleur. Soms ook werkt mijn opmerking als een rode lap op een stier.

‘Hollanders slachten tenminste geen geiten op het balkon boven je.’

Op die momenten heb ik lak aan de CAO voor het personenvervoer. ‘Heeft u toevallig Turkse bovenburen?’ informeer ik. Meestal niet, nee. Hoe mijn passagier het dan weet, van die geiten? Hij heeft het gehoord, van een kameraad die weer een vriend heeft die in een volksbuurt van Sittard woont. Het is er godverdomme een getto geworden. Bruinjoekels, waar je maar kijkt. Ik slik en kom alsnog mijn CAO na. De zes minuten zitten er toch bijna op.
‘Dit land gaat naar de klote,’ verzucht ik.
Mijn passagier is het volmondig met me eens. Misschien tipt hij me wel.