‘Oké. November 2004, Brussegem. Een man van 46 gooit benzine over zijn wagen en steekt hem in brand. Met hem sterven zijn vijf kinderen, in leeftijd variërend van 4 tot 17.’
‘Daar ga ik met gemak overheen. Februari 1999, Linden. Een 47-jarige man doodt zijn vrouw en twee kinderen met een hakbijl. Daarna pleegt hij zelfmoord.’
‘Is dat alles? Juli 2002, Roermond. Een man van 35 steekt zijn huis in brand. Zes van zijn zeven kinderen vinden de dood.’
‘Ha! Mei 2004, Berghem. Een vrouw vermoordt haar drie kinderen en springt daarna voor de trein.’
‘Tss. Maart 2005, Roeselare. Omdat ze niet kan verkroppen dat haar man bezoekrecht krijgt, doodt een 35-jarige vrouw haar dochtertje van 5 om vervolgens zelfmoord te plegen.’
‘Eat this. Februari 2007, Nijvel. 40-jarige vrouw brengt haar vijf kinderen met een mes om het leven. Haar zelfmoordpoging mislukt.’
‘Een royal flush! Maart 2007, Hengelo. In een woning worden de drie levenloze lichamen aangetroffen van een moeder en haar twee kinderen. De zwaargewonde vader zal een paar dagen later moord ten laste gelegd worden.’
‘Sorry, maar de pot is voor mij. Maart 2007, Haarlem. Een man van 32 vermoordt zijn schoonmoeder en springt met zijn, volgens getuigen tegenstribbelende zoontjes van 4 en 6 voor de trein.’
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Het maakt me bang.
Alsof er iets enorm kwaadaardigs in de lucht zweeft.
Familiedrama's zijn van alle tijden, ben ik bang. Wel hoorde ik vandaag een psycholoog beweren dat zo'n familiedrama drempelverlagend kan werken voor mensen die al met dergelijke plannen rondlopen. Binnenkort zal het dus wel weer ergens raak zijn. Vreselijk.
Ja dan heb je even geen woorden meer
Ja, en het klimaat verandert ook al en het weer is de laatste tijd ook van slag en we hebben nooit meer witte kerst en de benzine is ook weer duurder geworden en de mensen zijn ook steeds minder tolerant en....le journal c'est un monsieur
Het zou beter zijn als de media er niet zoveel aandacht aan besteedden. Wat zeg ik, niet zoveel, helemaal geen aandacht! Het is wel een tendens in de maatschappij, waar vervagende grenzen en nog vager normbesef eerder een regel dan uitzondering zijn. Moord, doodslag en zelfmoord is er altijd geweest. M'n broertje sprong in 1987 van de Euromast maar de agenten op het politiebureau verzekerden me dat dit soort zaken nooit in de krant kwamen, mocht toentertijd niet. Vond ik een zeer juiste regel. Want wat heeft dat soort berichtgeving nou met journalistiek te maken, of het publiek informeren? Nu werd die 32-jarige vader met naam en toenaam genoemd, leuk voor zijn ouders en familie, toch? (niet dus).
Maar ik ben het ook met Estrella eens, alsof er iets kwaadaardigs in de lucht hangt. Zo'n magneet met gelijke polen, een mens in twijfel hangt er tussenin en wordt helemaal gek van die natuurlijke krachten. En implodeert dan.
Er zijn zelfs websites waar de meest gruwelijke daden, toevallig door getuigen gefilmd of door tv ge-edit, wel te zien zijn. Parachutes die weigeren open te gaan. Jongens die voor de lol van een brug op een voorbijrijdende truck springen, met alleen een helm op. Zelfmoordpogingen. Maar het ergste, zo heb ik me laten vertellen, was van een jongen die OP FILM zijn kleine broertje een overdosis heroine gaf.
Zonder pessimistisch te zijn, maar er is een hoop mis in onze wereld. Wat mij betreft mag er een nieuwe doctrine komen wat opvoeding van jonge mensen etc betreft. En vooral op school lesgeven wat het ouderschap inhoudt. Verplichte vakken voor hem en haar. Zie nl. teveel jonge ouders die zich absoluut niet voorbereiden, op geen enkele manier. En dan bv. een weerbarstige kleuter in een veel te druk winkelcentrum, hup, smak, gewoon een harde klap geven omdat moederlief rustig haar sigaretje wilt roken en met een vriendin aan het beppen is. Tja. Er zijn genoeg kapotte kinderzieltjes om ons heen. Of voor hun 10de al helemaal verpest.
(sorry Ep, dat ik zo veel schrijf nu, maar mot het ff kwijt)
en wat dan te denken van al dat gecounsel op de scholen, al die stille tochten en vooral, de media-aandacht? kinderen gaan dadelijk denken dat als hun ouders ruzie hebben, pa of ma ze meesleept naar de 14e verdieping. of iets in die trant.
elke generatie heeft z'n angsten. zo was mijn moeder altijd bang dat de fietsen voor het huis gestolen zouden worden. altijd moest de fiets op slot, zelfs al wipte je binnen voor 30 seconden, de fiets moest op slot. zelfs al had je volkomen zicht op je tweewieler en elke onverlaat die ermee vandoor zou willen gaan (in een heeeel rustige buurt met zelden passerend voetvolk, behalve in de zomer ivm het openluchtzwembad nabij)... heb je je fiets op slot gedaan, pas op, dadelijk stelen ze het.
toch maar liever die angsten, dan wat er nu misschien door de hoofdjes van kleine kindjes gaat. het gezegde 'wat niet weet, wat niet deert' gaat hier in ieder geval op. geen overbodige luxe.
Wat erg van je broertje, Gina.
Je hebt gelijk: er is iets grondig mis met onze samenleving. Kort door de bocht denk ik dat wij allen gegijzelden zijn van het systeem. Zie het stukje het Stockholm Syndroom alhier. In sommige gevallen wordt de druk te groot en knappen alle veiligheidskleppen.
Een reactie posten