Reisplannen

‘Indien mogelijk omkeren,’ blijft de vrouwenstem maar zeggen, steeds op exact dezelfde toon. Ze zou intussen toch moeten weten dat ik niet van plan ben om naar haar te luisteren. Hoe zet je zo’n navigator uit?

Telkens als ik gas geef, lijkt het alsof er een luipaard gromt en wordt mijn rug ruw in de kuipstoel geduwd. Wat een achterlijk snelle bak is dit! Er staat al een grijns op mijn gezicht vanaf het moment dat ik vanochtend de uitnodiging van de Audi-dealer op de deurmat vond. Ik mag een paar dagen een RS4 uitproberen. Een cadeau van een fan. Vast dezelfde fan als van de tripeltjes in de caravan. Zij is het geweest die de navigator heeft geprogrammeerd, vermoed ik. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

‘Indien mogelijk omkeren,’ zegt de vrouwenstem.
Ik krijg wat van dat mens. In een poging haar te overstemmen zet ik de radio aan en zap naar een nieuwszender. Het gaat alleen maar over de bom die vannacht op het Internet tot ontploffing is gekomen, waardoor tientallen mailservers plat liggen. Een vage terroristische groepering, die beweert een onafhankelijke cel van Al Qu’aida te zijn, eist de verantwoordelijkheid op. Sommige commentatoren vragen zich af of er een verband bestaat met de Marokkaanse jongen, die vanochtend met doorgesneden keel is aangetroffen in een vuilcontainer in Beegden. Ik kan niet helpen het te denken: meneer Bruin?

‘Indien mogelijk omkeren.’
Nee, mevrouw Tom-Tom, ik keer niet om. Ik ben vast van plan om mijn mannetjes te gaan halen. En dan scheuren we via de Nürburg-Ring en een McDrive naar het hotel van mijn broer in Sauerland. Zo gaan we het doen, mevrouw Tom-Tom, en niet anders.

‘Indien mogelijk omkeren.’
Oké, nu heb ik het gehad met haar. Bij de eerste de beste gelegenheid zet ik de RS4 stil en vogel net zo lang met de menu’s tot ik de vrouwenstem het zwijgen weet op te leggen. Zo, nu kan het grote genieten beginnen. Of wacht. Je moet het ijzer smeden als het heet is. Nu ik toch stilsta, kan ik net zo goed even mijn blaas legen. Ik laat de luipaard spinnen als ik naar een boom toeloop, want het moet tegen een boom.

Dat lucht op, denk ik, terwijl ik de bast van de berk bestudeer waarop mijn urine afketst. De dalmatiër onder de bomen, denk ik. Ineens klinken snelle voetstappen achter me. Ik kijk over de schouder en zie iemand op de Audi afrennen.
Je kunt een boel dingen onderbreken, maar piesen niet. Ik ben net op tijd terug op de parkeerplaats om de RS4 grommend en met rokende banden te zien wegrijden.