Mag het ietsje meer zijn? (2)

‘Dag. U heeft me gisteren dit boek verkocht. Maar toen ik thuis kwam bleek het bedorven. En dat klopt ook wel, want er staat nergens een uiterste verkoopdatum op de omslag. Hier, ruikt u maar.’
‘Ik ruik niets. Trouwens, een boek kan helemaal niet bederven. Misschien dat het papier in de loop van de tijd wat vergeelt, maar verder…’
‘Wat zegt u, vergeelt? Moedwillig verkoopt u me een product dat zo maar een andere kleur aanneemt? Ik koop het onder andere vanwege de kleur, mevrouw! Er zou op zijn minst een waarschuwing op de omslag mogen staan voor die vergeling van u. Het is een grof schandaal. Misschien ga ik er wel mee naar het Europese Hof.’
‘Meneer, bedaart u toch. Ik zal wel even een, eh, vers boek voor u pakken.’
‘Zit er kleurgarantie op?’
‘Nee meneer, zo’n garantie bestaat niet. Maar ik garandeer u dat dit boek van binnen even wit blijft, zo lang u het niet blootstelt aan zonlicht.’
‘Dus ik mag het alleen na zonsondergang openen. Fraai is dat. Zegt u eens, bent u zich ervan bewust dat de manier waarop u de middenstander uithangt, vrij trotskistisch genoemd mag worden?’
‘Trotskistisch? Wel heb ik ooit!’
‘U verkoopt me een bederfelijk product en vertelt me dan dat ik het alleen bij nacht en ontij mag gebruiken. Als dat niet dictatoriaal is, dan weet ik het niet meer. Ik wil een product dat zo blijft als op het moment van aankoop. Is dat duidelijk?’
‘Ja maar meneer, ook een auto vermindert al in waarde op het moment dat u de showroom uit rijdt.’
‘Zitten er wielen aan een boek, mevrouw?’
‘Eh, nee.’
‘Nou dan. Ik wil een vers boek met kleurgarantie. Punt uit.’
‘Sorry meneer, daar kan ik u niet aan helpen.’
‘Dan wil ik mijn geld terug.’
‘Dat gaat helaas ook niet. U mag er iets anders voor uitzoeken.’
‘In dat geval, een liter Céline alstublieft.’
‘Die hebben we alleen in gezinsverpakking, meneer.’
‘O. Doet u dan maar een treetje Böll. Maar zonder graten, hoor!’