Vakantiehuisje te huur

Er schalde een luid gehamer door het bos.
Als dat Plompzak niet is, dacht kabouter DD en ging eens poolshoogte nemen.
Inderdaad was haar buurman zojuist bezig om een bordje met ‘te huur’ op een houten constructie te timmeren.
‘Joehoe, Plompje!’
Kabouter Plompzak draaide zich om en spuugde wat spijkers uit. Hij begon onmiddellijk te blozen, de schat.
‘Wat moet dit nou voorstellen, joh?’
‘Eh,’ stotterde kabouter Plompzak, ‘dit is een huisje.’
‘Doe niet zo mal. We wonen hier in paddenstoelen.’
‘Maar het is niet voor mij, hoor.’
‘Voor wie dan?’ vroeg kabouter DD.
‘Het is een vakantiehuisje,’ antwoordde kabouter Plompzak.
‘Maar wie wil hier nou vakantie vieren, gekkie?! We bestaan niet eens echt!’
Kabouter Plompzak zuchtte. ‘Er zijn anders zat mensen die een tweede leven leiden op het grote web. Op Second Life is er zelfs al iemand miljonair geworden met de handel in virtueel onroerend goed. Kun je een geheim bewaren, buurvrouw?’
Kabouter DD was dol op geheimen. Ze knikte enthousiast.
‘Misschien,’ zei kabouter Plompzak, ‘is er in de grotemensenwereld echt iemand bereid om mijn huisje te huren. Het aanbod staat in ieder geval. Daarbij dient dit stukje nog een ander doel. ‘Vakantiehuisje te huur’ is één van de meest gegooglede zinnetjes. Hypotheken doen het ook goed als duur zoekwoord. Er gaat hier dus binnenkort een boel bezoek komen, DD. En weet je wat nou zo grappig is?’
Kabouter DD schudde haar vlechten.
‘Ze komen hier terecht omdat ze er even tussenuit willen. Als ze tot hier gekomen zijn, is dat nog gelukt ook, een half minuutje, maar toch. Dertig seconden lang zijn ze in een andere dimensie geweest. Vakantie in het kabouterbos, komt dat zien!’
‘Tjonge,’ kirde kabouter DD, ‘dan mag ik me wel gaan opmaken!’
‘Eén ding nog,’ zei kabouter Plompzak en veegde verlegen met een voet over de grond. ‘Zou je, in verband met de kijkcijfers, nog één keer de truc met de vlieg willen doen?’
‘Met alle plezier,’ zei kabouter DD en maakte haar enorme borsten alvast vrij.