Eerste gewin is kattengespin

‘Doe mij maar een champagne blut,’ zei mijn buurman aan de bar.
‘Je bedoelt zeker brut,’ merkte ik op.
‘Nee wijsneus, je hebt het goed gehoord. Ik wil een champagne blut, want vandaag ben ik failliet verklaard.’
‘Hoe dat zo?’ informeerde ik.
‘Da’s een lang verhaal. Wil je het echt weten?’
Ik knikte.

De man bleek, met een aanbevelingsbrief van de EU op zak, Afrikaanse landen te hebben afgestroopt, op zoek naar handel. Het was altijd sappelen geweest tot hij op een dag in Kwambala belandde. Hij raakte er bevriend met de koning, die hem op een avond zijn harem liet zien: 136 van de mooiste vrouwen uit alle windstreken.
‘Die neuk ik stuk voor stuk in één nacht,’ vertelde koning Bongo.
De handelaar geloofde dat natuurlijk niet, waarop de koning aanbood een demonstratie te geven.

‘Raad eens?’ vroeg mijn buurman aan de bar, ‘hij deed het, hij gaf ze alle 136 een beurt.’
‘Bestaat niet,’ zei ik.
‘Dat dacht ik dus ook,’ zei de man, ‘niemand zou zijn ogen geloven. Mijn instinct zei me dat er business in zat. Ik terug naar Nederland en de RAI afhuren. Ik liet er 136 bedden neerzetten en vloog toen koning Bongo en zijn hofhouding in. Op een avond komt het spektakel live op tv. Licht uit, spot aan, je kent het wel. Koning Bongo komt op in een panterochtendjas, doet die uit en gaat aan de slag.’
‘En?’ vroeg ik.
‘Bij de eerste twee gaat het nog wel, maar bij de derde lijkt hij al wat verkrampt. Om een lang verhaal kort te maken, bij nummer vijf is de pijp leeg. Vergeefs proberen wat haremdames nog om het project nieuw leven in te blazen. Iedereen woest natuurlijk. Voor mijn ogen worden alle lucratieve contracten verscheurd. Ik naar Bongo, die eruit ziet alsof hij net de Atlantische Oceaan heeft over gezwommen. Man, vraag ik, wat maak je me nou?! Heb ik me daar verdomme voor niets tot aan de nek in de schulden gestoken! Hijgt-ie: ik snap er ook niets van, bij de generale repetitie ging het nog zo goed.’