Plantaardig raar

Het zaadje dat afgelopen zaterdag aan kwam waaien op mijn slagzij makende zolderetage, kan nooit van een paardenbloem zijn. Ik vraag me zelfs af of het van deze aarde is, want dat wat er uit is gegroeid, had toen ik opstond een hoogte van zeker zestig centimeter bereikt.

In het begin had de steel iets van een fallus, maar onder de Lavazza met Friese Vlag Goudband begon de eh, eikel ineens merkwaardige uitstulpingen te vertonen die, naarmate de morgen verstreek, steeds paarser gingen kleuren. Het leek haast alsof er onder de oppervlakte iets borrelde.

Het was rond het middaguur dat ik meende dat er iets mis was met de PC. Was de ventilator op hol geslagen? Voor de zekerheid zette ik het apparaat uit, zodat het af zou kunnen koelen. Ik spitste de oren. Het merkwaardige zoemen was gebleven en het kwam uit de hoek van de woonkamer, waar tot dan toe mijn enige plant een armetierig bestaan leidde.

De plant (?) was op dat moment al zeker een meter hoog en verspreidde een geur die me aan Chanel No. 5 deed denken. De paarse uitstulpingen hadden zich tot een soort tongen ontwikkeld. Daaronder hingen trosjes met knalgele bolletjes. Ik pakte een zaklantaarn erbij en bescheen de al vuistdikke stengel tot ik ontdekte waar het gezoem vandaan kwam: als liftkooien in een schacht gingen er zwarte eh, dingetjes heen en weer.

Om twee uur moest ik de deur uit. Erg veel hoger was de plant niet geworden. Wel breder. De stengel was minstens tien centimeter in doorsnee. Kon ik hem wel alleen laten? Het zoemen leek minder geworden. Nog een keer bescheen ik de stengel met de zaklantaarn, maar wat er ook in het inwendige gaande was, het speelde zich onzichtbaar af achter een huid die kurkachtig was geworden.

Het was donker toen ik al op de trap verwelkomd werd door een lucht alsof de voltallige vrouwelijke helft van de Nederlandse jetset op bezoek was. Ondanks mijn visoenen van reuzentongen ging de deur gelukkig gewoon open. De plant was nauwelijks in omvang toegenomen. Daarentegen waren de trosjes met bolletjes roze gaan kleuren en serieus op gaan zwellen, wat waarschijnlijk de geur verklaarde.

Het is elf uur en ik ben high van de parfumlucht. Volgens mij groeit de plant alleen bij daglicht. De trosjes zijn inmiddels oranje en net dacht ik heel even dat je er gezichten in kunt zien, maar dat komt waarschijnlijk alleen maar omdat ik mijn leesbril al jaren niet kan vinden. Toch neem ik geen risico, want het zoemen is gebleven, zachter dan eerst, maar gestaag. Straks ga ik slapen met een zaag aan het voeteneind. Wordt vervolgd?