Tweede Paasdag

Het kostte geen enkele moeite om het doel te vinden; je hoefde de andere auto’s maar achterna te rijden en je kwam er vanzelf. Nou ja, rijden? Op zijn Solex was boer Krelis er ongetwijfeld eerder aangekomen. Maar hij torste nu eenmaal de nodige bagage mee. Dus had hij een dicht aanhangwagentje achter zijn brommobiel gehangen en was voor dag en dauw op pad gegaan. Natuurlijk wist boer Krelis ook wel dat hij niet op de autobaan mocht komen, omdat zijn karretje slechts 45 kilometer per uur haalde, maar dat was een snelheid waarvan je tijdens de Paasdagen slechts kon dromen op het Nederlandse wegennet.

Boer Krelis werd boos als hij ergens lang op moest wachten. Misschien, dacht hij knarsetandend, had hij toch met de Leopard II moeten gaan. Dan had hij tenminste kunnen opschieten. Daar stond tegenover dat de rupsbanden erg hard sleten van asfalt en staal. Bovendien hobbelde het nogal als je met een tank over auto’s heen reed, ook al waren ze nog zo plat.

Eindelijk, de afrit. Boer Krelis speelde met het gaspedaal en trommelde op het stuur tot het zijn beurt was om de autobaan te verlaten. Overal schoten reusachtige reclameborden omhoog. ‘15 procent Paaskorting!’ las hij, ‘20 procent!! 25 procent!!!’ Boer Krelis had een hekel aan uitroeptekens. ‘Met Pas’n zou het over de opstanding moet’n gaan,’ mompelde hij, ‘niet over geld uitgev’n.’

Na zeker nog een half uur ging het stapvoets tussen drommen voetgangers door, die alle zicht ontnamen op wat zich achter hen bevond. Juist besloot boer Krelis volgens plan om op zoek te gaan naar een hogere positie, toen iemand ongevraagd een foldertje onder zijn ruitenwisser klemde. Als boer Krelis ergens niet tegen kon, dan was het spam, in welke vorm dan ook. Zijn vingers jeukten. Naast hem, onder een jas, lag de doorgeladen Uzi. Zou hij? Nee, hij wist al wat een Uzi kon aanrichten. Hij was juist zo benieuwd naar zijn nieuwe speeltjes.

Zeker drie kwartier later kon hij ze eindelijk installeren, op het dak van een parkeergarage, met een perfect zicht naar alle richtingen. De eerste stelde hij in op een winkel die zichzelf ‘keukenpaleis’ noemde, de tweede richtte hij op een loods die de naam ‘Baby Heaven’ droeg, de derde op 'Ik en anderen', de vierde op een willekeurige voetgangersstroom.

Boer Krelis was vooral nieuwsgierig of het waar was wat ze vertelden over mortieren. Hij nam de proef op de som en vuurde de eerste vier granaten af.
Een brede grijns plooide zijn pokdalige gelaat. Inderdaad had het, vlak voor de ontploffingen en een ijselijk gillen uit honderden kelen, vier keer geleken alsof er een champagnefles ontkurkt werd. ‘Zalig Pas’n en proost!’ mompelde boer Krelis en vuurde het volgende salvo af.