Rondje van de zaak

De fabriek was al van verre te zien en leek op een grote kubus. De grote groene letters op het dak maakten aan iedere twijfel een einde. Welgemoed gaf boer Krelis gas en genoot van het gebulder van de dieselmotor van de Leopard II-tank.
‘Hier kan geen SUV teg’nop,’ mompelde hij.

Bij de ingang moest hij kiezen: leveranciers of bezoekers. Boer Krelis hield er niet van om te moeten kiezen. Hij nam de middenberm en ploegde een bloemperk om. Toch belandde hij voor een slagboom. Er sprong een bewaker tevoorschijn. Boer Krelis zette de tank stil.
‘Wat moet dat?’ vroeg de bewaker.
‘Ik kom ev’n vang’n,’ antwoordde boer Krelis. ‘Neelie heeft gezegd dat consument’n zelf ook met claims mott’n kom’n.’
‘Mevrouw Smit-Kroes, bedoelt u?’
‘Krek,’ antwoordde boer Krelis. ‘En nu wil ik mijn geld terug, want ik heb jar’n teveel betaald, omdat jullie in het geheim afsprak’n met concurrent’n hebb’n gemaakt.’
‘Maar dat gaat zomaar niet!’ zei de bewaker.
‘Hoezo niet?’ vroeg boer Krelis.
‘Eerst gaan we in beroep, want we ontkennen alles. En dan nog, er moeten procedures worden gevolgd.’
Boer Krelis had een hekel aan procedures. Hij klemde de kaken op elkaar en zette de tank weer in beweging. De bewaker kon nog maar net aan de kant springen, terwijl de slagboom versplinterde.

De ingang van de fabriek kon boer Krelis niet zo snel vinden. Daarom reed hij gewoon via de muur naar binnen. Toen de stofwolken waren opgetrokken, slingerden er, zover het oog reikte, rivieren van flesjes door de enorme hal. Er was geen mens te zien. Alles werd kennelijk door machines gedaan. Kunst om zo winst te maken, dacht boer Krelis. En dan ook nog de prijzen kunstmatig hoog houden. Als hij ergens niet tegen kon, dan was het wel diefstal. Boer Krelis vuurde net zolang met het machinegeweer van de Leopard II tot het roodgloeiend was en er geen flesje meer heel was. Op de vloer stond minstens een halve meter bier. Hij stapte uit de tank en vulde twee jerrycans met het goudgele vocht.
‘Dat is dat,’ mompelde hij, ‘een rondje van de zaak.’