Twitter

Follow Ep_Meijer on Twitter

dinsdag, april 03, 2007

Keiharde zloty's

Hij was stout geweest, erg stout. Dankzij gps kon de freule zien dat hij, in plaats van de route-aanwijzingen op te volgen, rechtstreeks naar Polen was gereden, vast en zeker om er de RS4 te verkopen. Met zijn fantasie kostte het ongetwijfeld geen enkele moeite om er een fantastisch verhaal omheen te breien, zodat hij vrijuit zou gaan en er met het geld een tijdje vrolijk op los kon leven.

Zo deden berooide schrijvers dat dus, bedacht de freule. Ze wilden helemaal geen liefde en romantiek, ze deden alleen maar alsof. In werkelijkheid was het ze net zo goed om geld te doen als iedereen. Hij verdiende straf.

Ze zag het voor zich.

Hij ligt als een naakt kruis vastgebonden op het bed.
‘Het jeukt,’ roept hij, ‘haal dat beest van me af!’
‘Dat beest,’ grinnikt ze, terwijl ze met een veer zijn ribben bewerkt, ‘bestaat slechts in je verbeelding. Je hebt het bedacht om je eruit te lullen. Maar dat gaat je dit keer mooi niet lukken, mannetje!’
Ze pakt een vuistdikke kaars, steekt hem aan en schrijft met kaarsvet haar naam op zijn sidderende, nog opmerkelijk platte buik.
‘Kijk,’ zegt ze, zet de kaars op de grond, neemt er schrijlings boven plaats en laat zich er langzaam overheen zakken. Met een sis dooft de vlam. Pijn is fijn.
‘Dit vind je toch lekker?’ hijgt de freule.
Ze berijdt de kaars alsof het een paard in draf is.

Ze kwam binnen tien tellen klaar. Haar spiegelbeeld had een blos op de wangen, ontdekte de freule. Gelukkig had alleen haar lieveling het gezien, die trouwens wel eens honger zou kunnen hebben. Ze trok haar kimono weer aan, wandelde naar de koelkast en pakte het bakje met verse vliegen. Ze viste er een paar levende uit en stopte ze in het terrarium.
‘Smakelijk eten, schat!’ zei de freule.
De bidsprinkhaan zwenkte de kop in haar richting, sloot de ogen en leek nog meer te bevriezen dan anders.
‘Het is ook nooit goed!’ krijste de freule en zakte huilend door de knieën. Ze had alle problemen voor hem kunnen oplossen, ze had hem de hemel willen laten zien. Dat alles had hij laten lopen. Voor een paar zloty’s verdorie!
‘Klootzak,’ snikte ze, ‘waarom heb je me versmaad?’

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Beangstigende dame, brrr...

Anoniem zei

Ik kan me heel goed voorstellen waarom de manspersoon er vandoor is gegaan.
Alhoewel, een vrouw die in staat is een dergelijke handeling met een kaars te verrichten, moet wel een bron van inspiratie voor de schrijver zijn.

Ep Meijer zei

Voor een beter begrip: klik op het label 'Het Lokspoor'. Dan krijg je het hele 'sprookje' in omgekeerde volgorde te zien.