Over en uit voor het voorgeborchte

‘Hallo, met Janssen van tussenin. Heb ik het nou goed begrepen, zijn we opgeheven?’

‘Dat klopt.’

‘Ik heb inderdaad wel eens geklaagd dat het hier te vol werd, met al die abortussen en zo. Maar dit is toch wel erg drastisch, vindt u niet?’

‘Hoe bedoelt u?’

‘Hoe bedoel ik? Er wordt zomaar een hele afdeling opgeheven. Met een pennenstreek! Alsof we niet eeuwenlang het toevluchtsoord zijn geweest voor ongedoopte zielen. Heb ik me al die tijd voor niets uitgesloofd.’

‘Dat is nu juist het punt. Zoals u al opmerkte, het werden er inderdaad teveel. Niet alleen vanwege de abortussen. Minder en minder ouders laten hun kinderen tegenwoordig dopen. Dus moesten we wel wat als kerk.’

‘Maar om doodleuk meteen een hele afdeling op te doeken?! Het is dat we hier geen CAO hebben, maar anders had ik er de bond bij gehaald. Heeft iemand trouwens bedacht wat een stress zo’n massale verhuizing met zich meebrengt? Om maar te zwijgen over de administratieve consequenties. Het is maar te hopen dat mijn tere zieltjes het overleven. Zegt u eens, waar moet ik nu eigenlijk met ze heen, naar beneden of naar boven?’

‘Dat lijkt me duidelijk. Bij u in het voorgeborchte heetten ze ook al het eeuwige geluk te hebben. Opwaarts dus.’

‘En de masochistische zielen?’

‘Maakt u de operatie niet nodeloos ingewikkeld, Janssen. One size fits all. De hemel.’

‘Kan ik dat zwart op wit krijgen? Ik bedoel, je weet het maar nooit met die senielen in het Vaticaan. Straks heffen ze ook die afdeling nog op. Dan rest ons slechts de hel.’

‘Dat is Godslastering, Janssen, ik slinger je op de bon.’

‘Maar ik…’

‘Niets te maren, Janssen, je bent er geweest.’