Slagharen vandaag

‘Ingenieur Sicco de Quadsteniet, in de wandelgangen wordt gefluisterd dat u de nieuwe voorzitter bent van het sjoemeldepartement van onze vereniging. Wat is daarop uw commentaar?’
‘Laten we het zo stellen, ik kan dat bevestigen noch uitsluiten.’
‘Stel dat het waar is. Zou u de zaken anders aanpakken dan uw voorganger?’
‘Ach, weet u wat het is met departementen? Ze sturen zichzelf. De voorzitters doen dan wel heel belangrijk, maar wees eerlijk, het is praktisch liefdewerk oud papier. Zo op het oog sloven ze zich uit, maar dat is window dressing. Als je het een beetje slim aanpakt, zorg je dat je een paar keer de krant haalt tijdens het voorzitterschap, door met een van de pot gerukt idee te komen of door dronken achter het stuur betrapt te worden, het maakt eigenlijk niet uit hoe, als je maar af en toe in het nieuws komt.’
‘Wilt u beweren dat het voorzitterschap een louter ceremoniële functie betreft, zoals het koningschap, lintjes doorknippen, enthousiast in de handen klappen bij tergend volksjolijt, dat soort dingen?’
‘Dat zijn uw woorden, niet de mijne.’
‘Nu ben ik even de directeur van onze vereniging. Ik vraag u op de man af of u bereid bent om de scepter te zwaaien over het sjoemeldepartement of een ander departement naar keuze binnen onze vereniging. Wat is daarop uw antwoord?’
‘Zoals u begrijpt zou ik eerst om bedenktijd vragen.’
‘Waar moet u dan over nadenken?’
‘Kijkt u eens hier. Het zou zo maar kunnen dat ik vier jaar lang mijn nek moet uitsteken als baas van een departement. Dat is lang, hoor. Weegt dat lijden op tegen de kans om ergens provinciale voorzitter te worden?’
‘Hoe bedoelt u?’
‘Tja, dat is waarom het voorzitters natuurlijk werkelijk te doen is, een luizenbaantje in de provincie. Ik wil eventueel best vier jaar doen alsof ik heel erg mijn best doe, maar daar hangt een prijskaartje aan. Ik ben wel goed, maar niet gek.’
‘Juist ja. Dank u voor dit interview. Over naar Harm Traagbal, met nieuws over de verzorgingstehuizen in de regio. Harm, als ik het goed begrijp is er in Villa Dementia over de toetjes geklaagd?’