Eens wat anders dan Viagra bij de mail

Er zat vanmorgen een merkwaardige envelop bij de post, die verder uit de gebruikelijke aanmaningen en reclame bestond. 'Belangrijk!' stond er in rode letters op één brief, 'onmiddellijk openen!'

Weet u? Op de dag na mijn verjaardag had ik daar niet zo'n zin in. Had ik al verteld dat ik een hekel heb aan uitroeptekens, vooral vanwege de context van de gebiedende wijs waarin ze haast obligaat gebruikt worden? Gij zult zus, gij zult zo! Walgelijk. Weten ze bij incassobureau De Beul, Gierstra en Vrekman trouwens wel hoe gevaarlijk het is om een envelop op de trap naar mijn slagzij makende zolderetage open te maken? Daarbij, de uitvinding van het wiel was belangrijk, de aanslag op het World Trade Centre en de geboorte van mijn zoons. Maar verder? Ik zag echt niet in waarom ik niet eerst die merkwaardige envelop zou openen.

Niet groter dan een lucifersdoosje was hij en er was een postbode met goede ogen of een leesbril aan te pas gekomen om hem te bezorgen. De postzegel van 44 Eurocent nam al zoveel ruimte in beslag, dat er nauwelijks plaats was voor een adres.

'Aan de weledelgestrenge, hooggeleerde heer E.R. Meijer,' las ik, in piepkleine, gekalligrafeerde letters. Geen afzender, hoe ik het doosje ook draaide en keerde.

Ik schudde het doosje, hield het aan mijn oor. Er zat iets in, een object dat zwaarder was dan het doosje zelf. Zwaarder en kleiner. Ik kon het tegen mijn vingertoppen voelen tikken. Wat was het?

Dat was vanmorgen, dit is nu. Eerlijk gezegd denk ik net pas weer aan het doosje. Dat komt omdat ik een deadline had. Er moest vandaag een verhaal uit en dat besloeg gewoon de meeste megabytes aan hersencapaciteit, sorry. Heb ik al eens verteld dat ik me verwant voel aan vulkanen als het om broodschrijven gaat? Ik wacht tot het allerlaatste moment, maar dan laat ik het niet alleen bij Herculaneum en Pompeï, maar pak ik ook Napels nog even mee. De broodschrijver moet onder druk staan wil hij in actie komen. De blogger heeft daar overigens helemaal geen last van. Ook raar. Maar goed, daar gaat het nu niet over, we hadden het over dat doosje. Ik zal het er even bij pakken. Momentje.

Ik kan er niets anders van maken: de inhoud is een sleutel, een vrij ordinaire sleutel zelfs, zo'n sleutel die eerder op een huisje in een volkstuintje past dan in een kluis op een station, maar dan in het klein. Behalve de sleutel is de envelop leeg. Geen enkele aanwijzing. Ik check mijn email. Niets, behalve de gebruikelijke spam. Ik zoek het Internet af, google 'keys' en 'sleutel'. Nergens vind ik de betekenis. Wat is dit, een verlaat verjaardagscadeautje, een code? Ik snap er geen zak van. Mag ik alsjeblieft nog een clue?