Doorgestoken kaart

Nog belangrijker dan de Tour de France was de Toer-de-broer. Voor aanvang van de hoogmis van het wielrennen kozen mijn broers en ik van iedere ploeg één renner. Vervolgens konden er per etappe punten verdiend worden. Het ging er eenvoudig om welke renners er bij de eerste tien zaten. Het eindklassement telde ook als etappe, maar dan dubbel.

In 1996 ontwikkelde zich een nek-aan-nekrace tussen mijn broer Jeroen en mij. Onze ploegen leken als twee druppels water op elkaar. Maar er was een verschil. Bij Telekom had ik voor het zekerheidje Zabel gekozen, Jeroen had op Riis gegokt, een Deense knecht die het jaar daarvoor schijnbaar bij toeval op het podium was beland.

Het was stuivertje wisselen aan de kop van het klassement van de Toer-de-broer dat jaar. Iedere etappe weer zat ik op het puntje van mijn stoel. Erik Zabel was in een bloedvorm en leek de groene trui voor het grijpen te hebben. Wanneer de sprinters ook maar een klein kansje hadden, zat hij erbij. Bovendien won hij twee etappes, goed voor tweemaal de maximale score van 20 punten! Heerlijk was het dan om mijn broer Jeroen een mailtje te sturen, met alleen maar letters z die samen een hele grote Z vormden. Zorro was here, alias Erik Zabel, mijn held. Intussen liet ook Bjarne Riis zich niet onbetuigd. In bergetappes stond er geen maat op hem. Alras zat het geel vast om zijn schouders. Jeroen nam wraak en stuurde me een mailtje met ‘Riis is een reus!’

Dat was hij waarlijk. Ik kon slechts met lede ogen toezien hoe de Deen in de Alpen en de Pyreneeën haast sereen een onmenselijk verzet geselde. Hij keek niet eens naar zijn concurrenten, hij negeerde ze uit het wiel.

Al met al had de zege van de knecht Bjarne Riis in de Tour de France van 1996 iets van een jongensboek. Hoe een dubbeltje toch een kwartje werd.

Zabel won trouwens de groene trui. Met overmacht. Maar ja, daar krijg je geen punten voor in de Toer-de-broer. Jeroen schreef de editie van 1996 met afstand op zijn naam. Het eindklassement telde immers dubbel.

Sinds vandaag besef ik echter dat eigenlijk mijn jongste broer Fenno had moeten winnen, want diens keuze uit de Telekom-formatie van 1996 was Jens Heppner en die heeft nog niet bekend.

Gefeliciteerd, bro, met terugwerkende kracht.