Twitter

Follow Ep_Meijer on Twitter

maandag, oktober 30, 2006

Verliespost

Zucht. Sta ik me daar om acht uur op, zodat ik de hele dag kan besteden aan het vinden van een baan. Loopt mijn missie al meteen bij het eerste uitzendbureau spaak. Mijn paspoort blijkt namelijk verlopen. Werkgevers die mij zonder geldig ID-bewijs te werk stellen, riskeren een boete van 20.000 Euro. Ik meteen naar de Sociale Dienst, waar ik met knorrende maag net zo lang met mijn vuist op de balie blijf slaan tot iemand me te woord wil staan, een mollige juf van een jaar of 23 met akelig lange nagels, die het presteert om me niet één keer aan te kijken.
‘Nee meneer,’ zegt ze, ‘het hebben van een geldig identiteitsbewijs behoort tot de eigen verantwoordelijkheden. U kunt alleen bijzondere bijstand krijgen als uw gebit gesaneerd moet worden of als uw wasmachine kapot is.’
‘Ja maar, wat moet ik dan? Zonder geldig ID-bewijs kan ik niet werken en kan ik ook geen uitkering aanvragen. Hoe kom ik dan ooit aan het geld om er één aan te schaffen?’
Het spijt de juf, maar ze kan me ook niet helpen.
Tijd voor drastische maatregelen. Weer op mijn zolder stuur ik mijn vader een mailtje. Hij reageert even snel als bars. A heeft hij geen geld (zou het dan toch erfelijk zijn?) en B kan hij er niet op vertrouwen dat ik de 35 Euro waarom ik hem gevraagd heb, ook daadwerkelijk aan een ID-bewijs besteed. Eventueel is hij bereid om naar Roermond te komen om dan gezamenlijk naar het gemeentehuis te gaan.
Ik schrijf terug dat het al ruim een jaar geleden is dat ik een coffee shop van binnen heb gezien, dat ik dus geen chaperonne nodig heb en dat ik wel iets anders zal verzinnen. Ik googel wat en stuur alle wethouders van de gemeente Roermond een SOS. Ook vraag ik mijn uitgeverij om een voorschot voor de literaire wielerthriller die ik na afloop van de laatste Tour de France in precies drie weken geschreven heb, hoewel ik het antwoord al bijna kan raden: eerst moeten de voorschotten die me al verstrekt zijn maar eens terugverdiend worden. Wat nog een hele kluif zal zijn, want ooit werd ik als de Nederlandse John Irving door Prometheus binnengehaald. Voor Geluk voor gevorderden kreeg ik 7.500 gulden en voor De regels 5.000 Euro. Er zullen nog duizenden van mijn boeken over de toonbank moeten gaan, wil de uitgeverij winst aan me gaan maken. Pff. Ik ga maar wat surfen. Op nu.nl lees ik dat de wereld ‘jammerlijk’ faalt bij de bestrijding van de honger. Vertel mij wat.

Geen opmerkingen: