Alles nu

Mijn beste boek is Alles nu. Het is een novelle over een beroemde schrijver die in New York kennismaakt met spiritualiteit. Tegelijk is het een schelmenroman. Tijdens het schrijven fietste er namelijk een soort Griekse rei in het verhaal, alleen dan in de vorm van een zwerver. Hij voorziet het geheel van cynisch commentaar en geeft de lezer raadseltjes op. Het werkje is alleen nog niet uitgegeven. Geen idee waarom. Bestookt u mijn uitgever met emailtjes, zou ik zo zeggen en vraagt u meteen of er een fors voorschot naar me kan worden overgemaakt. De link vindt u hiernaast.
Maar daar gaat het me nu helemaal niet om. Die zwerver is het punt. Heb ik in Alles nu soms onbewust mijn voorland verkend, is het soms mijn lot om in de goot te eindigen? Neemt u het me niet kwalijk, maar ik zie juist een heel andere toekomst voor me: ik zit in mijn werkkamer te schrijven aan mijn tiende roman, terwijl ik hoor hoe een aak stroomafwaarts voorbij tjoek, tjoek, tjoekt. Ik hoef maar op te staan en naar het raam te lopen om te zien hoe mijn bloedmooie, jonge vrouw met mijn zoons en de honden in de boomgaard speelt. Het mag trouwens ook op een Vinex-lokatie met het geluid van de A-4 op de achtergrond, zonder honden en een iets minder jonge en mooie dame. Het voornaamste is dat ik Sietse en Bart een thuis kan bieden. Ik wil meer zijn dan hun weekendpapa en ik wil niet dat ze devotees van Bladibla worden.
Dat kan ik dus wel willen, maar in de praktijk ben ik inmiddels zo diep gezonken dat ik zo meteen aan de noedelsoep zit en bij virtuele vriendinnen om geld voor een ID-bewijs moet bedelen, want dat heb ik zojuist gedaan. Met een beetje mazzel strijken er meer dan één met de hand over het hart en kan ik morgen niet alleen Drum kopen, maar ook Lavazza en Friese Vlag Goudband. Het leven is zo slecht nog niet.