Op het hoogtepunt van mijn carrière als tekstschrijver kreeg ik eens 2 gulden per woord, laten we zeggen 90 Eurocent. Lidwoorden, voegwoorden, bijwoorden, ze telden alle mee - dat typte lekker, kan ik u vertellen. Ik moest een column schrijven voor een of ander verzekeringsblaadje, sorry, -corporate magazine. Ik weet nog dat ik de klus binnen een uur klaarde. Ik had 1.000 gulden verdiend in 60 minuten. Ik was zo trots dat ik uitrekende dat ik per seconde afgerond ruim een kwartje rijker geworden was.
Wat ik destijds met een zin verdiende, daarvoor moet ik me tegenwoordig heel wat meer inspanningen getroosten. Om precies te zijn verdien ik 8 Euro 74 per uur, bruto. Dat is ruim 0,0024 Eurocent per seconde en overigens inclusief een toeslag van 7,5 procent, omdat het avondwerk is en zwaar.
Dat kun je wel zeggen. Dagelijks verplaats ik vele tonnen woningtextiel. Het is zo zwaar dat het warempel op zelfkastijding begint te lijken. Thuis, na het werk, doet alles zeer.
Vorige week dinsdag. Kevin heette hij. Ook uitzendkracht. In de bak gezeten wegens cokehandel. Hij noemde de maatschappij een sekte. Ik gaf hem gelijk. Je moet wel meedoen, want anders. Toen legde Kevin een bovenmatige interesse in mijn woonsituatie aan de dag. Of ik niet een kamertje over had? 4.800 Euro per drie maanden, ieder de helft. Op woensdag legde ik hem uit dat ik daar niet aan kon beginnen. Sindsdien nooit meer iets van Kevin gezien bij On Time Logistics.
Er is iets grondig mis in onze maatschappij. Je kunt er rijk worden door lid-, voeg-, werk- en zelfstandige naamwoorden op te sommen. Je kunt er slapende rijk worden door her en der wietplantages op te zetten. Je kunt er beulswerk verrichten en je rug verzieken ad 8 Euro 74 bruto per uur. Je kunt er niets doen, en een uitkering vangen.
Ach, ik doe gewoon net alsof ik dagelijks naar de sportschool ga, wat lang achter elkaar misschien, maar ik krijg er wel mooi voor betaald.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten