Voor jou

Vanavond heb ik geen rust in de kont. Ik loop op wolken, maar de onzekerheid doet me voortdurend struikelen. Mijn handpalmen zweten en bij vlagen bonkt mijn hart, vooral als ik iedere vijf minuten mijn email check. Weer (g)een bericht van jou!

Het begon afgelopen woensdag. Uit het niets kwam je mailtje. Of ik de Ep Meijer was, die je nog van vroeger kende? Ik googlede je en vond ergens een recente foto. Je bent nog even mooi.

Enthousiast mailde ik terug en kreeg de volgende dag een even enthousiast antwoord. Ergens aan het slot bekende je subtiel, dat je me vroeger leuk vond. En ik destijds maar denken dat je een vaste relatie had. Dat was ook wel zo, schreef je terug, maar toch werd je altijd nerveus in en van mijn nabijheid. Laat dat nou wederzijds geweest zijn. Alleen liet ik daar als heer natuurlijk niets van merken. Kom nou, we waren beiden bezet.

20 jaar later vinden we elkaar nog steeds lief. Het hele weekend vliegen de mailtjes heen en weer en moet ik heel erg mijn best doen om mijn aandacht bij de werkelijkheid te houden, ondanks de aanwezigheid van de mannetjes en mijn geliefde Moep, die op bezoek komt met haar Bert. Ik kan eigenlijk alleen maar aan jou denken.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ik ben eerder via Internet verliefd geworden. Telkens opnieuw bleken de dames IRL heel anders dan in de chatroom. Verliefdheid, concludeerde ik, was naast een truc van de evolutie om het voortbestaan van de soort te garanderen, niets anders dan projectie. Sterker nog, liefde was een vorm van narcisme. Je hersens maakten een goedje aan, zodat je alle realiteitszin uit het oog verloor: Door de ogen van de ander vond je jezelf ineens helemaal te gek. Als dat te ver ging, kon je verliefdheid nog beschouwen als een psychologische veiligheidsklep. Eindelijk kregen al je onvervulde verlangens lucht, alleen in verliefde staat leek de wereld maakbaar.

Kortom, verliefdheid is een ander woord voor verstandsverbijstering. Vastbesloten was ik om één van Nederlands meest begeerde vrijgezellen te worden.

Nu trap ik er weer in en beleef ik het zoetste lijden dat er bestaat. Ik, stomkop. Dit is anders, voel ik, want we kennen elkaar al IRL. Daarom juist, sukkel. Tijdmachines bestaan niet. Het is nu. We zijn verdorie 20 jaar ouder geworden. Het is helemaal niet gezegd dat er opnieuw een vonk over springt. Kom tot jezelf, Meijer.

Goed dan. Even diep doorademen. Maar als u het mij niet kwalijk neemt? Ik moet dringend mijn email checken.