Het leven bestaat uit keuzes

Afgelopen dinsdag. Als ik weer eens te laat opsta, doet mijn lijf overal zeer. De gedachte aan nog eens een avond kou lijden bij On Time Logistics BV vervult me met weerzin, ook al omdat ik weet dat ik donderdagmorgen een afspraak heb voor een lucratieve schrijfklus.

Toch trek ik om half vijf een extra trui aan en begeef ik me op weg. Op het lange rechte stuk van de Industrieweg heb ik de schrale wind pal tegen, maar niets kan me stoppen, want ik besef dat er zonder mij zaken in het honderd gaan lopen bij On Time Logistics BV. Met name zal er niemand supervisie houden op de voorselectie van gordijnrollen. Ik fiets hier vanwege mijn verantwoordelijkheidsgevoel.

Eenmaal aan het werk zie ik alleen maar bewijzen voor mijn relatieve onmisbaarheid. Haast ongewild ben ik chef van de kaboutertjes geworden, want als één van de weinigen ben ik van alle schakels in het logistieke proces bij On Time Logistics BV op de hoogte. Automatisch zet ik de andere uitzendkrachten aan het werk en geef zelf het goede voorbeeld. Ik heb het er nog over met loodsbaas Freddy. We zijn het eens dat je mensen nodig hebt met hart voor de zaak.

Donderdagmiddag. Ik ben net terug van mijn afspraak. De bedoeling is dat ik een boekje ga schrijven. Het honorarium overtreft mijn stoutste verwachtingen. Netto nog geen twee weken werk. Voor hetzelfde geld moet ik bij On Time Logistics BV minstens vijf keer zo lang werken. Het is oneerlijk verdeeld op de wereld.

De telefoon gaat. Keizer Koen aan de lijn, de man die bij On Time Logistics BV de uitzendkrachten regelt en die zijn bijnaam verdient door zich hoogst zelden op de werkvloer te vertonen. Of ik over een vast contract wil komen praten? Ik moet maar zeggen op welke weekdagen ik wil werken. Ik durf geen nee te zeggen.

Het voelt als beloning, maar waarom nu?

Wat nu?

Vrijdagmorgen word ik wakker met helse pijnen in mijn onderrug. Zelfs ademen doet zeer en lopen is bijna niet te doen. Bij het uitzendbureau meld ik me ziek en neem meteen de hele volgende week vrij, om aan het boekje te kunnen werken en mijn rug rust te gunnen. Ook mijn afspraak met Keizer Koen zeg ik af.

Daar gaat mijn carrière in het woningtextiel.