Kleintje

Hij heeft gitzwarte poppenogen en een stralend witte lach. Niemand weet hoe hij heet. We noemen hem ‘Kleintje’.

Als Kleintje niet op het toilet verkeert, zit hij aan zijn MP3-speler te frunniken. Heel soms pakt hij een gordijnrol, een lichte.

Niemand durft er wat van te zeggen, want een uitzendkracht wordt betaald om werkzaamheden te verrichten, niet om erop toe te zien.

Kleintje is een Marokkaanse Nederlander en daar trekt het uitzendbureau hele blikken van open, tegenwoordig. Geen probleem, alleen bezorgt Kleintje ze nog meer een bad name. Dat zegt ongetwijfeld iets over de opvoeding. Autochtone Nederlanders hebben geleerd, dat het ongepast is om toe te kijken terwijl anderen het werk opknappen. Kleintje en de andere Marokkaanse Nederlanders, die bij On Time Logistics BV werken, hebben daar geen enkel probleem mee.

Zijn Marokkaanse Nederlanders lui?

Welnee, ze gaan alleen automatisch alle verantwoordelijkheid uit de weg. Een beetje fatalist maakt zich nergens druk om, laat staan woningtextiel.

Of hebben we te maken met een onderdrukte bevolkingsgroep, betreft het een stil protest?

Alle Marokkaanse Nederlanders, die bij On Time Logistics BV werken, hebben in eerste instantie ‘u’ tegen me gezegd. Ze lijken zich automatisch in de rol van voetvolk te schikken.

‘Gooi jij maar op,’ zei loodsbaas Freddy vanavond tegen me, ‘want ik heb geen zin in donker Afrika.’

Racisme is een kwestie van vraag en aanbod.

Je kunt, als je Geert Wilders of Rita Verdonk heet, heel gemakkelijk concluderen dat Marokkaanse Nederlanders geen echte Nederlanders zijn en dus voor niets deugen.

De mentaliteit verschilt, dat klopt, maar is dat erg? Wij autochtone Nederlanders zijn gek dat we ons tegen een hongerloon het vuur uit de sloffen hollen. Wij autochtone Nederlanders zouden eens moeten beseffen dat we ons druk maken om niets, dat het best een beetje minder kan in plaats van alsmaar meer.

Wedden dat Kleintje na het werk veel minder rugpijn heeft dan ik?