Het summum van Olympisch genot

Soms, dames en heren, wordt zelfs een door de wol geverfde verslaggever door emoties overmand. Nee, ik heb het niet over de verrassende zege van de Mexicaanse teenworstelaars of de spannende halve finales bij het handenwringen. Vanmiddag was ik getuige van de finale van de ritmische spijsvertering. Als liefhebber van vrouwelijk schoon was ik met de vaderlandse paardenstaarten al ruimschoots aan mijn trekken gekomen. Dacht ik. Maar de gratie waarop de vooral Oosteuropese sportsters mij in de O2-Arena trakteerden, zorgde voor het summum van genot. Ze overtroffen elkaar niet alleen qua bevalligheid en lichaamsbeheersing, ook was hun slikvermogen indrukwekkend. Wat een devotie, wat een peristaltiek! Ik kon me niet bedwingen, dames en heren, zozeer was ik vervuld van een ongekende Olympische gloed. Vandaar dat ik nadien in de kleedkamer de proef op de som ben gaan nemen. Hier en daar blijkt, zelfs bij deze zeer vaardige atletes, nog een puntje op de i te kunnen als het om positiespel en ritmisch slikken gaat. Mocht u me vanavond missen in het Holland Heisa House, dan weet u waar ik ben. Vanuit Londen, uw ir. Sicco de Quadsteniet