In tijden van verkiezingen is alles toegestaan

Het zat kabouter Plompzak niet mee. Eerst had hij de naam van zijn beweging al moeten wijzigen. Wat kon er nou tegen zijn op Erg Goede Partij (EGP)? Te suggestief, vond de Kiesraad. Nu was het dus Bij Nader Inzien Toch Niet Zo'n Erg Goede Partij (BNITNZEGP). Gelukkig paste dat nog net op een stembiljet. Intussen had de concurrentie niet stil gezeten. De Partij voor Autochtone Kabouters (PvAK) beloofde een muur rond het bos en Bange Kabouters '69 (BK'69) schermde met een puntmutsenforfait. Kabouter Plompzak zuchtte diep. Maar wat was dat? De grond begon te dreunen. Ja hoor, daar kwam kabouter DD aan, penningmeester en secretarieel medewerker van de BNITNZEGP, verwoed waggelend met haar imposante derrière. Vanaf zijn paddenstoel had kabouter Plompak prima zicht op het zwarte gat dat ergens diep in het decolleté sluimerde. Ineens wist hij het. In tijden van crisis denken kabouters alleen maar aan beukennootjes. Nu kon hij natuurlijk bij het stemlokaal gaan staan en iedereen die hem koos een zakje geven. Maar dat mocht niet. 'Hé DD!' riep hij. Ze keek op. Haar boezem maakte een sprongetje, terwijl de vlechten aan weerszijden de maat aan leken te geven. 'Als je maar niet denkt dat ik alweer de afwas voor je doe,' bromde ze. Kabouter Plompzak glimlachte triomfantelijk. 'Wat nou afwas? Ik ben eruit, ik beloof gewoon duizend beukennootjes voor iedereen, de volgende lente!' 'Zoveel beukennootjes zijn er niet eens,' schamperde kabouter DD. 'Who cares?' zei kabouter Plompzak. 'Dat zien we na 12 september wel.'