Het maximaal haalbare

Laten we na een dag vol andermaal louter teleurstellingen één ding afspreken, dames en heren: het maximaal haalbare is niet de vijfde of vierde plaats noch is het een bronzen plak: het maximaal haalbare is goud. Dat is het eremetaal dat wij van onze atleten eisen. Laat ons immers niet vergeten op wier kosten zij in Londen verblijven. We willen iets terug voor onze, in tijden van crisis extra kostbare belastingcentjes! Mijn excuses, dat moest me even van het hart. Over tot de orde van de dag. Er is vandaag Olympische geschiedenis geschreven. Met hoofdletters. De Amerikaan Bibber Johanson heeft voor de vierde maal in successie het onderdeel hoogtevrees op zijn naam geschreven. Bij de prijsuitreiking laat hij wederom verstek gaan, omdat het IOC nog steeds weigert hem met een parachute op de hoogste tree toe te laten. Van zulke Olympiërs kunnen wij alleen maar dromen, landgenoten. Wij moeten het doen met een Anky Messcherp, één van onze gedoodverfde medaillekandidaten, die morgen namens het vaderland in het strijdperk treedt om de titel in de automutilatie te betwisten. Wedden dat ze al tijdens de voorronde de verkeerde arm amputeert, net als in Helsinki, tijdens het WK? Een karrenvracht medailles is ons beloofd. Gelooft u er nog in? Vanuit Londen, uw ir. Sicco de Quadsteniet