Jarenlang reed ik er iedere weekdag naartoe in mijn vette auto van de zaak. Nou ja, rijden? Meestal sloot ik in de dagelijkse file aan, hoe vroeg ik ook van huis vertrok. Bij het adviesbureau waar ik werkte, was overwerken de norm. Ik mocht van geluk spreken als ik ’s avonds voor tienen thuis was. Het record staat op half zes in de ochtend. ’s Anderendaags moest ik om negen uur present zijn in de haven van Muiden, om met een groep klanten een zeiltocht te maken over het Markermeer. Terwijl mijn klanten Volendam onveilig maakten, heb ik met hun instemming nog even in een kooi liggen pitten.
Waarom ik u dit vertel? Je werk hoort je hobby te zijn. Dat was bij mij niet het geval. Ik verlangde hevig terug naar mijn begintijd als free lancer, toen ik soms ook werkweken van tachtig uur of meer maakte. Maar tenminste bepaalde ik toen mijn eigen agenda. In theorie kon ik zomaar een week vrij nemen. In de praktijk zei ik nooit nee, want ik was blij met iedere opdracht.
Nu reis ik opnieuw naar Den Haag en opnieuw in een slakkengang, terwijl op de horizon wolken in allerlei tinten donkerblauw tomeloos bolderen. Door de vertraging zitten er een paar stoptreinen voor ons, is via de intercom meegedeeld. Het maakt mij niet uit. Ik ben ruimschoots op tijd vertrokken, want ik wil onder geen beding te laat komen.
Gisteravond om zeven uur ging de telefoon. Of ik tijd had om donderdag een congres te verslaan? Ik hoefde er geen seconde over na te denken.
Het is al donker wanneer ik op de Javastraat samen met een heel leuke fotografe de bomvolle bus terug naar het centraal station neem. Het Binnenhof lijkt door de beregende ruiten op een Efteling-attractie. Ik bedenk me dat ik vannacht tot twee uur aan de lucratieve schrijfklus gewerkt heb. Maandag moet hij af zijn. Hetzelfde geldt voor het artikel over het congres van vandaag. Dat wordt het hele weekeinde doorwerken. Oude tijden herleven.
Weet u wat?
Ik geniet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ja geld verdienen is leuk!
Laat het verslag even lezen,
en schrijf gvd dat boek over al die teringbazen die je gehad hebt.
Dat willen mensen lezen, straatlawaai, dagelijkse ellende dan is het maar geen literatuur (volgens grachtengordelroosmensen)
Willemjansen.volkskrantblog.nl
en link ook even naar mij!!
(Elkaar uit de shittrekkende, zakten ze verder in het moeras)
Woede schept de wereld, liefde is enkel destructief
Ik bedoel maak je flink kwaad beeld je je arbeisverleden goed in en gaat schrijven!
weje
wie zijn leven voorstelt is verloren. u deed dat, idealiseerde het schrijversschap, wat alleen leuk is met voldoende succes. u bent weer terug in het ware leven. liever had ik u als groot schrijver, maar net zoals met mij zit het er niet in, waarschijnlijk.
sterkte, houd stand.
Lit verschuil je niet zo!
Een reactie posten