Mijn engelbewaarder

Als de trein Utrecht Centraal nadert, neem ik geen enkel risico. Ik laat de mannetjes hun trui aantrekken en dirigeer ze naar de uitgang.
We zijn niet de enigen die met marge willen overstappen. Het nauwe compartiment stroomt vol.
‘Wij zijn op weg naar de studio in Hilversum,’ verheft mijn oudste zoon Sietse zijn stem, ‘want mijn vader komt op de radio.’
Bijna negen jaar oud is het mannetje. Ik voel ontroering en schaamte, maar ook trots. Wat maakt het ook uit? Ik wijs net als de voetballer Kezman met mijn duimen op de denkbeeldige naam op de achterkant van mijn shirt.
‘Mijn vader is een schrijver,’ vervolgt Sietse. ‘Nu heeft hij een boek over de Tour de France geschreven en daar gaat hij zo meteen over praten.’
‘Ik denk erover om gewoon een sandwichbord om zijn nek te hangen,’ deel ik de menigte mee en aai Sietse over zijn bol. Iedereen glimlacht ons toe. Bij het uitstappen wenst een vrouw me succes. Plezier, zal ze bedoelen.

Als het mijn beurt is in de uitzending hebben de dames van de redactie mijn jongste zoon Bart uit voorzorg naar een andere ruimte ontvoerd. Waar Sietse is, weet ik niet, maar ook hij is ongetwijfeld in goede handen.

Het gaat lekker. Dankzij de mannetjes ben ik al de hele dag afgeleid en is er geen spoor van zenuwen. Of ik zin heb in de Tour, heeft Sjors Fröhlich gevraagd. Dat is een inkoppertje. Halverwege mijn antwoord zie ik uit een ooghoek hoe Sietse naast me aan tafel plaats neemt. Hij houdt zijn lippen stijf op elkaar, wat zeldzaam is. Wel tikt hij met iets op het tafelblad, zachtjes, in een onregelmatig ritme. De presentator merkt het ook op, zie ik, en lijkt even verwonderd als ik.

Dan is het zover. Sjors beëindigt het gesprek, maar ik biets er nog snel een paar seconden zendtijd bij door te vertellen dat De vlucht alleen op Internet te koop is. Daarna zitten mijn seconds of fame er echt op. Maestro, muziek! Sjors Fröhlich staat op van zijn plek en mijn oudste zoon en ik doen een high five.
‘Yes!’ roepen we in koor, terwijl de palm van mijn rechterhand brandt. Sietse moet dat ook hebben, maar hij grijnst net als ik van oor tot oor.