Bonus level

Terwijl Nederland in de ban is van de zoveelste leugenachtige verklaring van Joran van der Sloot inzake de verdwijning van Natalee Holloway, zit ik met de mannetjes in een boemeltrein. Buiten schuiven weilanden grijs voorbij, binnen beklaagt Sietse van negen zich erover dat ik zo ver weg woon. ‘Het leven is stom,’ besluit hij zijn tirade.
‘Dat mag je niet zeggen,’ bemoeit Bart van vijf zich ermee.
‘Hoezo niet?’ bromt Sietse.
‘Het leven is door God gemaakt,’ zegt Bart.
‘God,’ schampert Sietse, ‘ken je hem persoonlijk?’
‘Ik ben in de hemel geweest,’ beweert mijn jongste zoon.
‘O ja,’ vraag ik, ‘hoe was het daar?’
‘Mooi,’ antwoordt Bart.
‘En, heb je de grote baas zelf ontmoet, God, bedoel ik?’
‘Nee, wel Michaël.’
‘De aartsengel! Hoe zag hij eruit?’
‘Helemaal van goud,’ zegt Bart.
‘En toen?’
‘Toen ben ik naar beneden gesprongen.’
‘Zonder parachute?!’
Bart knikt stoer.
‘Hmpf,’ zegt mijn oudste zoon en slaat de armen over elkaar. ‘De hemel bestaat niet eens. Net als de hel. Die is alleen maar bedacht om mensen bang te maken. Ja toch, Ep?’
‘Zo zou je het inderdaad kunnen zien,’ zeg ik. ‘De hel als game over en de hemel als bonus level. Misschien hebben wij mensen een beetje extra aanmoediging nodig. Ik bedoel, je kunt op ieder moment van de dag ervoor kiezen om iets goeds of iets kwaads te doen. Wat vind jij ervan, Bart?’
Mijn jongste zoon is het met me eens. Maar dan zet hij een samenzweerderige grijns op. ‘Lieg jij wel eens?’ vraagt hij.
‘Niet meer dan noodzakelijk,’ antwoord ik diplomatiek, ‘jij?’
‘Heel vaak,’ antwoordt hij trots.
‘Dus dat verhaal van Michaël heb je ook uit de duim gezogen?’
‘Nee, dat is echt gebeurd.’
‘Liegbeest!’ roep ik en kietel hem maar wat. Dan bespringt Sietse me en worden we één stoeiende kluwen met zes armen en zes benen. Dat is maar goed ook, want ik sta aardig met de mond vol tanden als ik eerlijk ben.