Draakje

Iedere avond voor het slapen gaan vertel ik mijn jongste zoon Bart een verhaal over Adrie, de vegetarische draak die bij mij in de tuin huist. Meestal moet ik het ter plekke verzinnen. De vorige keer dat de mannetjes er waren, veranderde het ritueel ineens. Bart wilde mij ook een verhaal vertellen. Ik was te verwonderd – te overdonderd ook - om te onthouden wat hij precies vertelde.

Vanavond let ik op. Terwijl ik Bart instop vertel ik over Adrie, de vegetarische tuindraak. Voluit heet hij Adrianus Gerardus Balthazar van Vuurtand tot Drakesteijn, maar dat bekt wat lastig als het eten klaar is. Adrie de vegetarische tuindraak bedoelt het goed. Toch zet hij vaak dingen in de hens, meestal per ongeluk. Met name als hij niest, kun je maar beter uit de buurt blijven. Hup, daar komt de brandweer alweer aan! Bart moet er telkens om lachen.

Dit keer heb ik een verrassing in petto. Ik vertel hoe Adrie baalt dat alles steeds in de fik gaat. Hij voelt zich schuldig en klopt bij mij aan om raad.
‘Ik heb wel eens gelezen dat veel drinken helpt,’ zeg ik om Adrie op te beuren. ‘Hoe meer een draak drinkt, des te minder is er kans op vuur.’
Enfin, u raadt het al. Adrie wandelt wat, loopt toevallig tegen de Waal aan en drinkt deze rivier vervolgens helemaal leeg. Al die aken op het droge. Bart schatert het uit, vooral als ik Adries buik beschrijf die zo dik is dat hij niet eens meer in het land past.

‘Zo,’ zeg ik, ‘nu jij.’

Bart legt het hoofd achterover. Zijn blauwe poppenogen rollen.
‘Moet ik je helpen?’ vraag ik.
Mijn jongste zoon antwoordt niet. Hij kijkt naar het plafond, maar hij kijkt er ook dwars doorheen.
‘Het gaat over een draakje,’ zegt hij. ‘En dat draakje heet…’ Bart perst de lippen op elkaar. Dan glijdt er een glimlach over zijn gezicht. ‘Draakje,’ zegt hij.

Draakje zit op school met allemaal andere draakjes, zo blijkt. Op een dag wordt er een vergissing gemaakt. De drakenjuf is ziek, maar er wordt een menselijke invaller gestuurd. Die wordt dus opgegeten. Daarna gaat het nog veel erger mis. Er gaan zelfs mensenkinderen naar de drakenschool. Hun lot laat zich raden. Daarna gaat het snel. Draakje lost alle problemen met glans op en gaat slapen.
‘Einde verhaal,’ zegt Bart.

Hij is vijf jaar oud. Vijf! Wat ben ik blij dat ik zijn pappa ben.