Let's Hyve!

De afgelopen weken ben ik er helemaal verslaafd aan geraakt. Hyves, een snel groeiend vriendennetwerk. Maar Hyves is veel meer. Hyves is een kruising tussen een virtueel schoolplein, een dating site en Second Life. Dan ben ik nog iets belangrijks vergeten, voor mij als schrijver althans. Hyves biedt mij de kans om een geheel nieuw publiek aan te spreken. Ik kan er mijn stukjes publiceren. Mijn ‘gewone’ weblog is een speld in een hooiberg. De meeste mensen komen er trouwens terecht omdat ze gegoogled hebben op hete tienermeisjes die het anaal willen. Zo heb ik mijn honderdste stukje gedoopt, heel bewust trouwens. Traffic is alles op Internet. Dat of de geilaards komen bij kabouter Plompzak terecht, één van mijn typetjes.

Op Hyves is er een veel grotere kans dat iemand zich aan een stukje van mij prikt. Bovendien krijg ik op Hyves feedback. Heel positieve feedback. Goed voor je ego, maar omdat het de teneur is op Hyves om elkaar vooral veren in de bips te steken, daalt een compliment op een gegeven moment vanzelf in waarde. Toch blijft het leuk om een schouderklopje te krijgen, ook al doen de mensen die ze uitdelen het soms ook om aandacht te trekken voor hun eigen stukjes. Het maakt me niet uit, ik doe het zelf soms ook. Net als in de echte wereld gaan oprechtheid en schijnheiligheid op Hyves hand in hand. Leve de kruisbestuiving!

Bovenal vond ik het leuk. Nieuwe mooie mensen leren kennen en tegelijk het product Ep Meijer promoten, in het kader van mijn nieuwe boek Liefde is een ziekte.

Toen gebeurde het.

Ene Nanda stuurde me een zogenaamde krabbel. Waar is Brabbel? zult u zich afvragen. Wat u zegt, Hyves is iets voor kleuters. Dat gedoe met die smileys. Ik vond het zooo kinderachtig in het begin. Ik heb er nog eens een boos stukje over geschreven. Maar weet u wat? Het wonder is geschied. Zelfs ik ben smileys gaan waarderen. Ik vind het zelfs jammer dat ik, om er honderd extra te krijgen, eerst Gold Member van Hyves moet worden.

Zoals gezegd, Nanda krabbelde me. Hihi, haha, ze had even een stukje van me geleend om vrienden voor de gek te houden.

Heel even zakte de vloer onder me weg. In een flits realiseerde ik het me. Die Nanda was nog zo dom om het toe te geven. Wie weet vormde ze slechts het topje van de ijsberg. Waarom zou met stukjes niet hetzelfde gebeuren als wat met muziek gebeurd is? Kopiëren en uitwisselen maar!

Zover is het nog lang niet. Feit is dat Hyves op de echte wereld lijkt. Dus kunnen mijn stukjes er gestolen worden. Ik word zelden kwaad, maar vanavond was het zover. Gelukkig blijft Liefde is een ziekte van mij tot het van publicatie komt.

Let’s Hyve? Bezint eer ge begint.

© Ep Meijer 2008