Twitter

Follow Ep_Meijer on Twitter

dinsdag, december 18, 2007

Een goede manier om op postzegels te besparen

De wereld was gekanteld. Zomaar ineens. Het was ’s nachts begonnen, toen iedereen lag te slapen, langzaam eerst, maar naarmate de dageraad naderde steeds sneller, tot alles in een hoek van 15 graden tot stilstand kwam. Erg onhandig. Er moesten verdorie kerstinkopen worden gedaan!

Met de zwaartekracht was niets aan de hand, betoogden de wetenschappers de volgende morgen op tv. Oké, de aarde was misschien uit het lood geslagen, maar dat nam niet weg dat er eigenlijk geen enkele aanleiding bestond om dingen plotseling scheef waar te nemen. Er moest sprake zijn van een soort collectieve zinsbegoocheling.

In de praktijk bleek alles desondanks schuin. Lopen was moeilijk, fietsen uitgesloten, tenzij je heel veel EPO gebruikte. Bussen en treinen bliezen hun motor op, auto’s verbrandden hun koppelingsplaat. Alleen mensen met terreinwagens konden nog op hun werk komen, slechts om op de terugweg te verongelukken, omdat de remmen het niet hielden.

Als je thuis bleef, was het evenmin een pretje. Koken werd levensgevaarlijk en douchen een kwestie van acrobatiek. Afhankelijk van de indeling van je huis kon zelfs een bezoek aan het toilet een hele klim betekenen (of het omgekeerde natuurlijk: een levensgevaarlijke afdaling).

De president van de Verenigde Staten stelde een ongekende nucleaire explosie voor, ter hoogte van Kaapstad, zodat de as van de aarde heel misschien weer in het gareel kwam. Kon hij meteen een nieuw speeltje uittesten.

Intussen doken op tv en Internet de eerste commercials op voor producten die het evenwicht beloofden te herstellen: een bad van geïoniseerde siliconen kogels, waarin je het fornuis kon plaatsen, zodat het rechtop zou blijven staan, dat soort dingen. Ze werden massaal besteld, maar ze konden met geen mogelijkheid ter wereld geleverd worden.

Er werden tandradbanen ontwikkeld en andere vervoermiddelen die met de hellingsgraden wisten om te gaan. Huizen werden voortaan op hydropneumatische schanzen gebouwd, waardoor ze zich aanpasten aan de stand van de as van de aarde. Al gauw kon je met de lift naar het werk. Binnen no time was alles weer bij het oude. De wereld stond scheef, maar wat maakte dat uit?

Toen, onaangekondigd, maakte de aarde een radslag. Iedereen die zich niet aan het oppervlak verankerd had, viel ervan af.

Was alles dan voor niets geweest?

Al mijn lezers alvast fijne (voorbereidingen op de) kerstdagen gewenst.