I shouldn't be alive

Met een half oog kijk ik naar de tv. Eigenlijk wacht ik tot La van Dongen klaar is op MSN en het mijn beurt is op de PC. Discovery Channel zendt een aflevering uit van de serie I shouldn’t be alive. Ditmaal gaat het over een echtpaar met een baby, dat in de winter verdwaald raakte in de bergen. Een survival-expert legt tussen de bedrijven door uit hoe je kunt overleven in de sneeuw, bij barre vorst.

Na de documentaire steek ik mijn hoofd om de hoek van de computerkamer. La van Dongen heeft net haar tweede fles wijn soldaat gemaakt en ze moppert op me. Wat heeft ze nou aan een huisgenoot die geen geld in brengt? Ook, foetert ze met dubbele tong, mag ik wel eens uit mezelf de stofzuiger pakken. Ik beloof beterschap en ga maar naar bed.

Voor mijn gevoel een minuut later staat La van Dongen plotseling in de slaapkamer. Ik moet haar huis uit en wel meteen, tiert ze en ze voegt de daad bij het woord door mijn schamele bezittingen de trap af te gooien. Ik schiet snel een spijkerbroek en een T-shirt aan en probeer te redden wat er te redden valt. Eenmaal beneden ontdek ik dat mijn huisgenoot in de tussentijd ook nog eens vier halve liters bier achterover heeft geslagen.
‘Laat me nog één nacht hier slapen,’ smeek ik, ‘morgen ga ik dan weg.’
Maar er heeft een demon bezit genomen van La van Dongen. Vervaarlijk zwaaiend met een groot keukenmes dringt ze me naar de voordeur.
‘Wat ben je aan het doen?!’ schreeuw ik, ‘gebruik je verstand!’
Niets helpt. Met haar vrije hand slaat ze me op het hoofd. De tweede keer raakt ze een oog en zie ik sterretjes.

Het volgende moment sta ik op straat, op mijn blote voeten. De kerkklok slaat juist drie uur. Gelukkig heeft La van Dongen ook wat koffers met kleren achter me aan gesmeten. Maar mijn telefoon, mijn shag en mijn noodbook liggen nog binnen. Ik moet de volgende dag afwachten, besluit ik en installeer me met mijn koffers in de schuur, achterin de tuin. Ik vind een stoelovertrek, gebruik een trui als kussen, maar als ik lig blijf ik het koud hebben. Dan herinner ik me één van de lessen uit de documentaire van eerder op de avond. Ik moet mijn nieren zien te beschermen. In één van mijn koffers vind ik een pulli en die bind ik om mijn onderrug. Een aangename golf van warmte rolt door mijn lijf en ik val zowaar in slaap.