Vier dagen bivakkeerde hij alweer in de schuur. Alle lege verfblikken kende hij uit het hoofd, tot vervelens toe had hij schroefjes en plugjes gesorteerd. Was het nog niet genoeg geweest?
Om naar buiten te kijken, moest hij op de papierkliko klimmen. Sinds die ochtend wist hij wel beter dan de deur te gebruiken. Omdat hij zich eindelijk weer eens had willen douchen, had hij een witte vlag naar buiten gestoken, volgens het boekje aan een bezemsteel gestoken. Daar was op geschoten. Nou ja, ze had er een molotovcocktail naar gegooid. Of nou ja, een lege fles die in een gil van scherven was geëindigd. Dat deed er niets aan af. Het fatsoen was naar de haaien, de oorlog totaal.
Als hij zijn rechterwang tegen het glas van het bovenlicht drukte, kon hij met één oog net een glimp opvangen van de gesneuvelde pizzakoeriers, met op de achtergrond het huis. De gordijnen waren onveranderd dicht en er lagen nog steeds prikkeldraadversperringen in de weg. Zo te zien had ze ook een antitankgracht gegraven. Hij liet zich met een zucht zakken en ging op de kliko zitten, vingerde de trouwring. Is dat nou wat de dominee met tegenspoed had bedoeld?
Ledigheid is des duivels oorkussen, dacht hij, dit kan nog dagen gaan duren, laat ik tenminste iets zinnigs doen. Hij sorteerde nog meer schroefjes en pluggen, pakte ook de moeren, bouten en fietsonderdelen mee. Hij hing steunen op aan de blinde muur, pal onder het plafond, zodat het houtafval er precies in paste. Eronder bevestigde hij haken voor het handgereedschap. Voortaan zou niemand in het huishouden nog hoeven zoeken naar de hamer of de waterpomptang. Zodra je de schuur binnen kwam, zag je ze hangen, op ooghoogte!
Hij was er juist toe overgegaan om de spijkers te polijsten toen haar sms-je kwam, zonder opsmuk zoals gewoonlijk: 'ben ongesteld.' Hij sloot de ogen en verbeterde het wereldrecord opgelucht uitademen. Hij sprong van de kliko af en liep naar de deur. Buiten draaide hij zich nog één keer om. De schuur was een kluspaleisje geworden. Hij sloeg zich op het voorhoofd. Dit, dacht hij, is dus wat al die mannen te zoeken hebben in die vreselijke bouwmarkten.
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten