Boerenbedrog

Er kwamen nauwelijks nog wetenschappers die hij overhoop kon knallen, boer Krelis begon zich te vervelen. Vaak staarde hij maar wat naar het televisietoestel dat hij van zijn moeder had geërfd. Het was krek allemoal meer van 't zelfde, dacht boer Krelis. Toch bleef hij kijken. 'Omdat 't beweegt,' mompelde boer Krelis, 'alles stoat hier blikskaters stil.'

Er was een programma met magie op tv. De deelnemers waren in het zwart en werden mentalisten genoemd. 'Wat nou mentalist'n,' mopperde boer Krelis, 'gewoon goochelaars als je het mij vroagt.' In de pauze pakte hij er een pilsje en een zakje chips bij. Er was hem verteld dat hij er maar eens goed voor moest gaan zitten. Na de reclame zou er iets wonderbaarlijks gedemonstreerd worden.

Een Israëlische meneer vroeg het publiek en de mensen thuis om twee steentjes met beide handen op een centimeter afstand van elkaar te houden. 'Onthoud goed,' legde hij uit, 'dit is het startpunt.' Daarna moesten de stenen op elkaar gedrukt worden, met gekromde vingers, het liefst zo hard dat je het wit van je botten zag, minutenlang. Intussen bleef de Israëlische meneer beloven dat de kijkers op het punt stonden om iets ongelooflijks te beleven. Vervolgens moesten de steentjes terug naar het startpunt, wat natuurlijk niet lukte. In de studio leek iedereen even opgetogen. 'Dit,' kraaide de Israëlische meneer, 'is nou de energie die er wel is, maar die slechts een enkeling kan waarnemen. Nu voelt u het allen. Is het geen wonder?'
'Dit pikk'n ze op de kermis van Hutjegeest nog niet eens,' zei boer Krelis, 'da's geen energie, da's een kwestie van hoe heet dat? Iets met fysionomoatisch of zoiets.' Boer Krelis werd chagrijnig van woorden met meer dan drie lettergrepen. Voor de zekerheid haalde hij zijn Uzi alvast uit de linnenkast. Ook uit Israël, dacht hij nog, dat schietiezer.

Er kwamen meer advertenties, boer Krelis trok nog een flesje pils open en nestelde zich andermaal in de versleten rookstoel, want iemand met een vampieract kreeg het podium. Deze had beter moeten weten dan een bekend dom blondje als vrijwilliger te vragen. Ze moest een prop in een kelk met bloedzuigers laten vallen. In plaats daarvan ging de kelk tegen de grond en brak het ding in stukken. De vampier raapte de restanten op, zocht een bloedzuiger uit en begon deze op te peuzelen. Met het bloed dat hij op zijn tong verzamelde, zette hij een teken op papier.
'Dit is walgelijk,' oordeelde de Israëlische meneer, 'heeft u dan helemaal geen respect voor uw publiek?!'

Boer Krelis spande zijn kaken, zette de tv uit en hees zich haast werktuiglijk in zijn motorjas. De leren motorhelm zat alweer krapper. Daar werd boer Krelis nog chagrijniger van. De Solex leek de weg naar Aalsmeer vanzelf te kunnen vinden. Ook het studiocomplex kende boer Krelis inmiddels als zijn broekzak. Het duurde niet lang of hij bevond zich oog in oog met de Israëlische meneer, in diens kleedkamer.

'Ik kom u ev'n wat respect voor uw publiek bijbreng'n,' zei boer Krelis en sloeg de motorjas open.
'Maar meneer Krelis, er is een wonder verricht, voor me staat het levende bewijs, u bent in beweging gekomen!'

Daar was boer Krelis even stil van. Toen laadde hij zijn Uzi door en haalde hij de trekker over. Onder de kogelregen trok de Israëlische meneer opvallend krom.


Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.