Er is iets helemaal niet pluis in dit land.
Enkele weken geleden begon het. Mijn vriendin ging met haar dochter naar de intocht van ene Sinterklaas kijken. Ik weet nog dat ik specifiek naar de locatie heb gevraagd. In de haven van Amersfoort dus, om 13.00 uur. Tot zover niets aan de hand. Maar nu komt het: op exact het tijdstip dat die Sinterklaas voet aan land zou zetten in Amersfoort, zette ik de televisie aan. Wat zie ik? Een baardaap met een tabberd en een mijter. Alleen is de plaats van handeling niet Amersfoort, o nee. Volgens teletekst ben ik rechtstreeks getuige van de aankomst van Sinterklaas... in Almere. Ik mijn vriendin bellen. Raar maar waar, ook zij was er in levende lijve bij terwijl Sinterklaas Nederlandse bodem betrad...
Het werd nog erger.
Ik deed wat research. Die Sinterklaas kwam die middag niet alleen in Amersfoort en Almere aan, maar ook (en dit is slechts een kleine greep) in Amsterdam, Groningen, Delfzijl, Maasbracht, Deventer, Eindhoven en Nijmegen, niet altijd per boot trouwens, soms arriveerde de man zelfs per trein. De mensen die in Almere bij de intocht waren geweest, hadden er allen blij uitgezien. Ze zongen liedjes en deden dansjes. Dat terwijl ze mogelijk op klaarlichte dag werden bedrogen.
Ik wilde er het fijne van weten en zette mijn schoen, nadat ik een welluidend lied ten gehore had gebracht, aan het adres van een radiator, maar dat scheen zo te horen. De volgende ochtend kwam ik vroeg uit de veren om de inhoud van de gezette schoen te controleren. Helaas, die zogenaamde Sinterklaas had kennelijk geen aanleiding gezien om mijn gezang passend te honoreren.
Ik gaf de moed niet op en bleef het iedere avond proberen. Lauw loenen. Toen kwamen mijn zoontjes op bezoek. Ondanks mijn teleurstellende belevenissen met het ritueel stonden Sietse en Bart erop om hun schoen te zetten.
Wie schetst mijn verbazing dat zij de volgende ochtend wel iets bij de radiator vonden? Navraag bij Tineke, de dochter van mijn vriendin, leerde dat ook zij iets van die Sinterklaas in haar schoen had gekregen.
Wat mij betreft is dit een duidelijk geval van discriminatie, op leeftijd weliswaar, maar het blijft discriminatie. Van mijn moeder heb ik trouwens geleerd dat ik nooit snoep mag aannemen van vreemden. Daarbij is het nog huisvredebreuk ook wat die Sinterklaas flikt. Wordt over die cadeaus eigenlijk wel BTW betaald?
Gisteren was ik met mijn vriendin in de Jordaan. Normaal vindt ze het heerlijk om me aan haar zijde te hebben. Nu moest ik ineens vaak buiten wachten. Als ik wel naar binnen mocht, deden de verkoopjuffrouwen heel geheimzinnig.
De maat is vol. Ik zal niet rusten voor ik de onderste steen boven heb in deze zaak. Volgende week waarschijnlijk een onthulling waarvan Peter R. de Vries alleen maar kan dromen!
© Ep Meijer 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten