Maar hoe zit het nou met de waarheid?

Misschien is het wel omdat we weten dat we doodgaan. Als we echt gingen nadenken dan werden we ons bewust van iedere tel die ons nog tot de dood rest. Da’s geen leven.

Wat te doen als je niet de hele tijd aan sterven wilt denken?

We doen gewoon alsof we gek zijn. We maken er een complex gezelschapsspel van, met tal van geschreven en vooral ongeschreven regels. Komt dat zien, er is een rol weggelegd voor iedereen!

De waarheid? We ontkennen de waarheid omdat we hem niet aan kunnen. We haten de waarheid.

De waarheid is dat we, om met Multatuli te spreken, van de maan bezien allen even groot zijn. Ik zou zelfs nog verder willen gaan: vanaf die hoogte verschilt de mensheid in niets van een verzameling mierenkolonies.

De waarheid is dat we ons druk maken om niets. En dan gaan we dood en veranderen we in wormenvoer.

De waarheid? Die zeg je elkaar alleen als je ruzie hebt.
‘Je bent een egoïstische klootzak!’
‘En jij een hysterische heks!’

Je zou bijna zeggen dat de waarheid er is om afgezoend te worden. In werkelijkheid helpt niets tegen de waarheid. Niet echt.

Maar wat nou als ik hem opschrijf, althans in mijn versie? De Amerikaanse schrijver Dave Eggers deed het, maar o wat hadden de mensen in zijn naaste omgeving het er moeilijk mee. Ik heb het ook eens gedaan, maar met dat boek moet ik wachten tot sommige mensen dood zijn.

Met de waarheid doe je niemand een plezier.

Toch moet het er op deze plaats maar van komen. De waarheid en niets dan de waarheid. Ademt u diep in, want hier komt die.

Ik was gisteren voor het eerst in mijn leven voor Duitsland.