Right place, wrong time

Over een week

We zijn bedroefd dat, kort na haar geliefde verloofde, in de Heere is ontslapen onze innig geliefde dochter Nathalie. Geen bloemen.

Nu

Dus toch. Ze ziet het aan de kring van mensen op het gras. Stom is ze, stom, stom, stom!

Twee minuten en 34 seconden eerder.

Ze heeft de trap genomen in plaats van de lift. Haar pumps roffelen op de stalen treden. Ik heb niets gehoord, denkt ze, misschien is er een wonder gebeurd.

Vier minuten en 2 seconden eerder.

Het duurt even voor ze gelooft wat ze ziet. Ze probeert hem te volgen, maar hij verdwijnt achter een spijl.

Vier minuten en 12 seconden eerder.

Eerst denkt ze nog dat hij een grapje maakt. Natuurlijk is het gevaarlijk om over de omheining te klimmen. Maar hij doet wel vaker gekke dingen. Dol is ze op dat theatrale in zijn karakter.

Vijf minuten en 36 seconden eerder.

Hij heeft een doosje uit een binnenzak gehaald. Een doosje met een kroontje. Is dat wat zij denkt dat het is? Plotseling staan haar wangen in brand. Hij kijkt haar aan met die onweerstaanbare ogen van hem en lacht. De warmte verplaatst zich ogenblikkelijk naar haar lendenen.

'Lieve Nathalie,' zegt hij, 'je bent de mooiste en liefste die ik ooit heb ontmoet en ooit nog zal ontmoeten. Je bent de Mount Everest onder de vrouwen. Boven jou gaat niets. Daarom heb ik een hoge plek uitgezocht om je iets te vragen.'

Ze slaat haar handen voor de mond, hij doet het echt, halverwege de Eiffeltoren. Hij zijgt op zijn knieën neer. Een windvlaag speelt met zijn krulletjes.Weer die ogen, mooier nog dan die van Brad Pitt en George Clooney bij elkaar.

'Allerliefste Nathalie, wil je met me trouwen?'

Ze is zo blij dat ze moet stampvoeten. Er ontsnapt zelfs een gilletje. Dan realiseert ze zich het: ze mag geen ja zeggen.

13 jaar, 11 maanden, 30 dagen, 18 uur en 42 seconden eerder.

Het was een idee van Catelijne geweest. Hun vriendschap moest vereeuwigd. Geen suffe reünie of zoiets, maar een eerbetoon. Astrid, Catelijne, Els en zijzelf, de vier musketiers van het dispuut Diogenes. Nooit, zo hadden ze elkaar onder ede beloofd, mocht hun heilige band breken. Daarom was het eens in het jaar onverbiddelijk andersomdag. Het moest. Als je verzaakte, kwamen de andere drie je vermoorden.