Heeft u wel eens van Londerzeel gehoord?
Troost u, ik ook niet, tot ik hoorde dat mijn boek Geluk voor gevorderden genomineerd was voor de grote prijs Gerard Walschap – Londerzeel. Het bijbehorende geldbedrag: 7.500 euro. Daar wilde ik best helemaal voor naar Vlaanderen rijden.
Dat het die dag pijpenstelen regende, is een eufemisme. Het kwam met bakken uit de hemel. Een routebeschrijving had ik niet gekregen van de organisatie, wel een gratis parkeerbewijs, zijnde een A-4 met daarop een hele grote P.
Vlaanderen verzoop in grijstinten, maar ik moest zonder tomtom op zoek naar een plaats die ik niet eens kon onthouden.
Kortom, te laat. Maar dat gaf niet, dacht ik, want ik bevond me in literaire kringen. Nochtans kwam mijn redacteur Peter me tegemoet hollen. 'Je weet niet wat je ziet,' hijgde hij, 'als je zo meteen binnenkomt.'
Ik knipperde met de ogen. 'Weet je? Ik heb de afgelopen uren zoveel hemelwater gezien dat er nu eerst heel dringend wat vocht in moet. Biertje?'
Daar zei Peter natuurlijk geen nee tegen.
Ik wilde net aan mijn tweede biertje beginnen toen Peter ineens door drie mannetjes in rokkostuum omsingeld werd. Ze sisten iets in zijn oor. Ik verstond dat men al 25 minuten aan het wachten was. Op mij?! De mannetjes vermeden het mij aan te kijken, viel me nog op. Peter maakte een hulpeloos gebaar. 'Je zult eraan moeten geloven, Ep. Ik heb je gewaarschuwd, hè?'
Een zaaltje, had ik verwacht, een zaaltje met een twintigtal dames van middelbare leeftijd. In plaats daarvan stapte ik een voormalige kerk binnen die met een flinke lik gele verf en wat ornamenten uit het interieur van een onderzeeër tot een cultureel centrum was omgetoverd. Dat was het ergste niet. Er zaten zeker 400 mensen. Toute Londerzeel was erbij en in vol ornaat. Ik zag smokings en avondjurken, colliers en stola's, ja, zelfs een burgemeestersketting. Toute Londerzeel keek boos. Naar mij. Ik kreeg meteen de slappe lach, ik kon er niets aan doen.
Ilya Leonard Pfeiffer won met Rupert. Ik kwam er vanaf met een boek over Gerard Walschap en een setje onderzetters van de gemeente Londerzeel, maar wat had ik me vermaakt.
Inmiddels sta ik met Het Plato Paradigma op de groslijst van de Gouden Strop, de prijs voor het spannendste boek. Met De Regels schopte ik het tot de longlist, maar nu ben ik niet te houden en ga ik voor de shortlist; voor de onderzetters, dat spreekt.
Ep Meijer 2009
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten