Waarom ik weg ben van Hyves

Toen ik net begonnen was om mezelf schrijver te noemen, belandde ik op Schrijfnet. Je kon er verhalen en gedichten plaatsen en anderen reageerden daar dan op. Het kon nooit kwaad om mijn pen te scherpen, dacht ik en zette er een verhaal neer.

Een half jaar later was ik compleet verslaafd aan Schrijfnet. Avond aan avond bracht ik er door, tot leedwezen van mijn inmiddels exvrouw. Het was een ramp als SN down was, wat nogal eens gebeurde vanwege het snel oplopende aantal leden. Haast iedere dag schreef ik wel een nieuw kort verhaal dat telkens op gejuich kon rekenen. Maar ook kreeg ik kritiek en soms niet mals ook. Die kritiek was echter altijd opbouwend. Het is onmogelijk om in kort bestek uit te leggen hoeveel ik ervan heb geleerd.

Langzamerhand begon er iets op SN te veranderen. Er ontstonden kampen. De eerste flame war was alras een feit. Het werden er meer en ze werden grimmiger van toon. Er werd op de persoon gespeeld dat het een lieve lust was. Ook verschenen pubers en puberende adolescenten ten tonele en die slopen nu eenmaal graag bushokjes.

Vreselijk vond ik het destijds, al dat geruzie. Maar ik liet me niet kennen en kwam voor mezelf op als het moest, desnoods tot het gaatje. Ik bleef maar schrijven dat het om de verhalen en de gedichten ging op Schrijfnet, maar ik streed een verloren strijd. Bij tijd en wijle lag heel SN vechtend op straat.

Zoals ik al zei: vreselijk vond ik het. Toch heb ik me zonder het te weten tijdens die roerige periode op Schrijfnet optimaal kunnen voorbereiden op het schrijverschap en met name op het fenomeen recensent. Wat er ook over me geschreven werd, ik kon ertegen dankzij Schrijfnet, dat overigens enkele maanden na mijn vertrek ter ziele ging; de moderator trok, moe van het eeuwige geruzie, de stekker eruit.

Hyves dus. Ik ben er bijna heel 2008 aan verslaafd geweest. Waarom? Aandacht, vermoed ik. Heerlijk toch, zo'n podium waar je het beste van jezelf kunt presenteren?

Maar goed, het gedonder is nu ook op Hyves begonnen en ik heb er weer aan meegedaan. Alleen had ik dit keer nog een andere reden behalve mezelf als schrijver profileren. Ik dank mijn huidige vriendin aan Hyves. Ik beschouw haar als mijn hoofdprijs. Overmorgen ga ik met haar op vakantie en daar verheug ik me erg op, niet alleen omdat het mijn eerste vakantie in vijf jaar is. Ik ben niet de enige die mijn vriendin leuk vindt. Alsof ze een koningin is in een korf, omzwermen de mannen haar bijkans op Hyves. Dat verandert mij soms in een Neanderthaler met een herseninhoud van 10 cc. Dat is niet alleen zonde voor mij, want ik heb zoveel meer in mijn mars. Het is ook vervelend voor mijn vriendin, want ze verdient mijn vertrouwen.

Dus als u het mij niet kwalijk neemt? Ik ga me op mijn boek concentreren (en op mijn vriendin).